Η.....ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ.ΓΡΑΦΕΙ Η ΧΑΡΑ ΒΛΑΧΑΚΗ

Η.... ανησυχία της μάνας μου.
------------------------------
Τώρα που ήμουν στο χωριό,πήγα μαζί με την μάνα μου να ανάψουμε το καντηλάκι του αγαπημένου μου πατέρα ...
Δεν θα αναφερθώ στο συναισθηματικό κομμάτι ....
Την ώρα που προσπαθούσε η μάνα μου να το ανάψει,είπα να την τραβήξω καμιά φωτογραφία ...σε μια στιγμή την ακούω να μουρμουράει''
-Αχ.. το σπιτάκι μας το έφτιαξα,έχω έτοιμο και το δικό μου δίπλα σου όταν έρθει η ώρα μου.....εγώ έρχομαι και σου ανάβω το καντήλι όποτε μπορώ...να δούμε εμένα ποιος θα μου το ανάβει άμα πεθάνω....
Εγώ που πάντα της αντιμιλούσα και τα πηγαίναμε σαν τον σκύλο με την γάτα....δεν έχασα την ευκαιρία...
-Δίκιο έχεις μάνα....αλλά μην στεναχωριέσαι ,πέθανε εσύ με το καλό και όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου το ανάψει...
Ευτυχώς δεν είχε πέτρες εκεί γύρω γιατί την είχα άσχημα, δεν μπορούσα και να τρέξω με τα παπούτσια που φορούσα....
Γεια σου ρε μάνα,χίλια χρόνια να ζήσεις και ας κοντραριζόμαστε!!!!!!!!!!!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη