Με γρήγορους ρυθμούς ανεβαίνει φέτος η στάθμη των υδάτων στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών.. Ενώ άλλες χρονιές η άνοδος αυτή άρχιζε συνήθως Απρίλιο- Μαϊο φέτος άρχισε από τις αρχές του Μαρτίου. Ήδη πέρασε από τη γέφυρα Τέμπλας κι έχει καλύψει την περισσότερη έκταση στον Άνω Πόρο. Εκεί είναι και το τέρμα της.Εκεί, που θυμούμαστε εμείς "οι παλιότεροι",το γιαλό, που ήταν κατάφυτος από υπεραιωνόβια τεράστια πλατάνια, όπου στάλιζαν στις ζεστές μέρες του Καλοκαιριού αμέτρητα κοπάδια γιδοπροβάτων, αγελαδιών και αλόγων, τα οποία κατέβαιναν από το βουνό τριτόημερα για πότισμα στο ποτάμι.Φυσικά δεν ξεχνούμε και τους σεισμούς, που γίνονταν συχνά στην ευρύτερη περιοχή τότε,(1966), που η λίμνη για πρώτη φορά έφτασε στα Βρουβιανά. Από τότε τα περισσότερα σπίτια κρίθηκαν σεισμόπληκτα, δόθηκαν δάνεια και με το χτίσιμο καινούργιων- κατά τη δεκαετία του ΄80- το χωριό μας άλλαξε παντελώς όψη. Πιτσιρικάδες τότε, όποτε ξεκλεβόμασταν από τους δικούς μας,τρέχαμε στις επικίνδυνες για την ηλικία μας όχθες της, για να απολαύσουμε την πρωτόγνωρη γαλαζοπράσινη ομορφιά της ρίχνοντας παράλληλα και κανένα αγκίστρι για ψάρεμα. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε την έκπληξη και το δέος που αισθανθήκαμε, όταν ξαφνικά μπροστά μας παρουσιάστηκε κάποτε ένα φέρρυ-μπωτ . Είχε έρθει για να φορτώσει κάποια πράγματα, τα οποία είχε εγκαταλείψει στην περιοχή η ΔΕΗ.
Κατά τη διάρκεια κατασκευής του φράγματος των Κρεμαστών από Αμερικάνικη εταιρεία πολλοί χωριανοί μας πήγαν και βρήκαν δουλειά στα Κρεμαστά. ΄Ενας από αυτούς ο Γρηγόρης ο Ζαχαρής θυμάται:
"Πράγματι αρκετοί Βρουβιανίσιοι πήγαμε τότε για δουλειά. Μερικοί μείναμε και δουλέψαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εγώ, ο Μήτσιος ο Βίτσας,ο Θύμιος ο Καραντζούνης,ο Νικόλας ο Ματσιούλας,, που δουλεύαμε σε χειρονακτικές εργασίες, κυρίως στη διάνοιξη των γαλαριών καθώς και ο Άγγελος ο Μουτσώκος που δούλευε ως σερβιτόρος.Κάποιοι άλλοι όπως ο Χρήστος ο Βίτσας,ο Κώστας Βελ. Μουτσώκος,ο Γιώργος Μουτσώκος(Καμάρας),ο Πάνος Κατσιούλης(Καλύβας),ο Δημητρούλας και Κωστούλας Ζαχαρής,ίσως και κάποιοι που δεν τους θυμάμαι,δούλεψαν για πολύ λίγο χρονικό διάστημα ή και καθόλου, επειδή δεν τους άρεσε ή δεν τους κράτησαν για δουλειά. Το μεροκάματο εκεί ήταν καλό. Μπορούσες με υπερωρίες να φτάσεις μέχρι και 90 δρχ την ημέρα.Η διαμονή μας ήταν εξασφαλισμένη από την εταιρεία σε καταλύματα-παράγκες που είχε κατασκευάσει για το σκοπό αυτό. Για φαγητό φροντίζαμε μόνοι μας .Δουλεύαμε οχτάωρο με μικρά διαλείμματα για κολατσιό και μεσημβρινό φαγητό.Καθημερινά έπρεπε "να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα",επειδή συνέβαιναν συχνά εργατικά ατυχήματα,μερικά των οποίων δυστυχώς θανατηφόρα. Αυτά συνέβαιναν,διότι δεν υπήρχαν τότε τα σημερινά "μέσα" και μηχανήματα. Η περισσότερη εργασία γινόταν με τα εργατικά χέρια Ευτυχώς στους συγχωριανούς μας δεν συνέβη κάτι δυσάρεστο......."
Τελικά το φράγμα τελείωσε δημιουργώντας την μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδος.
Όμως, "ουδεν καλόν αμιγές κακού".
Σωκρατης Ροΐδης Βρουβιανα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου