Η εντολή για Ένορκη Διοικητική Εξέταση στο Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων Ευρυτανίας, με φόντο την αποκάλυψη κατάχρησης δημόσιου χρήματος, παρουσιάστηκε πριν λίγους μήνες ως μια αποφασιστική κίνηση διαφάνειας. Ο ίδιος ο υπάλληλος είχε ήδη παραδεχθεί εγγράφως την πράξη του, ενώ τα στοιχεία έδειχναν πως η πρακτική αυτή κρατούσε χρόνια – από το 2016.
Κι όμως, από τότε επικρατεί σιωπή. Η έρευνα «βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη», όπως είχε ανακοινωθεί, αλλά κανείς δεν γνωρίζει σε ποιο στάδιο βρίσκεται σήμερα. Έχουν εντοπιστεί οι πιθανές εμπλοκές και άλλων προσώπων; Έχουν κινηθεί διαδικασίες επιστροφής των χρημάτων; Έχει φτάσει η υπόθεση στη Δικαιοσύνη ή παραμένει στο επίπεδο πειθαρχικού ελέγχου;
Το ζήτημα δεν είναι μόνο η ατομική ευθύνη ενός υπαλλήλου. Είναι το ερώτημα πώς γίνεται, επί επτά χρόνια, να διαφεύγουν εσωτερικοί έλεγχοι, να χάνεται δημόσιο χρήμα και να μη γίνεται αντιληπτό τίποτα. Και τώρα, αντί να έχουμε ξεκάθαρες απαντήσεις, έχουμε απλώς κενές διαβεβαιώσεις για «μηδενική ανοχή στη διαφθορά».
Η σιωπή γεννά υποψίες. Κι όσο περνά ο χρόνος χωρίς διαφάνεια, τόσο το βάρος πέφτει όχι μόνο σε εκείνον που υπέγραψε παραδοχές, αλλά και σε όλους όσοι έπρεπε να ελέγχουν και δεν το έκαναν.
Γιατί αν πράγματι υπάρχει μηδενική ανοχή, τότε το Υπουργείο οφείλει να παρουσιάσει δημόσια την πορεία της έρευνας και τις συνέπειες. Αλλιώς, μένουμε με την πικρή αίσθηση ότι η ΕΔΕ δεν είναι εργαλείο κάθαρσης, αλλά κουρτίνα σιωπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου