Η μάνα μου όταν την νευριάζαμε (και εγώ το έκανα συχνά )είχε μια περίεργη συνήθεια να μας αποκαλεί με διάφορα παρατσούκλια....
Πολλά τα παιδιά, δύσκολα χρόνια, κούραση, φτώχεια και όταν έχεις και παιδιά σαν εμένα ακόμα χειρότερα.......
Όποιον τρελό-η, ή με κουσούρι ήξερε από το χωριό ή από τα γύρω χωριά, την ώρα που νευρίαζε με κάποιο από εμάς τα παιδιά μας αποκαλούσε με τα όνοματά τους..π.χ. αν είχαμε στο χωριό έναν τρελό που τον έλεγαν Παρασκευά (λέω αυτό το όνομα γιατί δεν υπήρχε στο χωριό) και της έκανε κάτι κάποιο από τα αδέλφια μου τον φώναζε παλαβό-Παρασκευά...ή εμάς τα κορίτσια π.χ.παλαβο-Μαρία.......
Εμείς και τα πέντε παιδιά περιμέναμε πότε θα της ξεφύγει ένα παρατσούκλι για να το χρησιμοποιούμε ο ένας για τον άλλο όταν μαλώναμε μεταξύ μας....
Πολλές φορές μετρούσαμε πόσα παρατσούκλια έχει ο καθένας και πάντα είχα όσα είχαν όλα τα άλλα μαζί.....
Επειδή το καλοκαίρι γύριζα στον ήλιο πάντα ήμουνα μαύρο σαν το γυφτάκι, πολλές φορές η μεγάλη μου αδελφή μου έλεγε επειδή αυτές είχαν άσπρο δέρμα κι εγώ μελαμψό ότι με ξέχασαν οι γύφτοι που περνούσαν από το χωριό, πως με λυπήθηκαν και με μάζεψαν ... μην σας πω ότι μερικές φορές το πίστευα κιόλας.
Σε μια στιγμή αντιπαραθέσεως με την μάνα μου με αποκάλεσε με ό,τι πιο περίεργο είχα ακούσει....με είπε μαυροματσέλω .....δεν ήξερα και δεν έμαθα ποτέ τι λέξη ήταν αυτή ...σίγουρα κάτι που έχει σχέση με την μαυρίλα μου σκέφτηκα.....
Είχα τόσα παρατσούκλια αυτό όμως το συγκεκριμένο ίσως και επειδή δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν με τρέλαινε όταν το άκουγα, ήταν κόκκινο πανί για μένα και το χειρότερο ήταν πως είχα δείξει ότι με χάλαγε πολύ.....τα αδέλφια μου το πήραν χαμπάρι και ειδικά η μεγάλη μου αδελφή και μόλις δεν την βοηθούσα σε κάτι που μου ζητούσε (είχε την ευθύνη του σπιτιού σαν μεγαλύτερη) με αποκαλούσε με αυτό...
Περνούσε ο καιρός και δεν το ξεχνούσαν με τίποτα, εγώ να παθαίνω αμόκ στο άκουσμά του....
Θα ήμουν γύρω στα έντεκα, η μεγάλη μου αδελφή με παρακαλούσε για να την βοηθήσω σε κάτι αλλά εγώ ως συνήθως ανένδοτη, (με αυτόν τον καημό θα πεθάνει) καθόμουν έξω στη αυλή και χαζοτραγουδούσα ....η αδελφή μου και με το δίκιο της έκλαιγε από τα νεύρα της και σε μια στιγμή βγαίνει στο παράθυρο και φωνάζει όσο μπορούσε αγανακτισμένη:
-Άντε από δω παλιομαυροματσέλω, ήξερε ότι αυτό με πονούσε, ότι με πέθαινε .... τρέχω να μπω μέσα στο σπίτι να την ξεμαλλιάσω αν και ήμουν τρία χρόνια μικρότερη όταν νευρίαζα την έβλεπα σαν μύγα... αλλά δεν πρόλαβα κλείδωσε ......
Τα νεύρα μου τσίτα, αν δεν την χτύπαγα θα πάθαινα κάτι. Πάω στον δρόμο και παίρνω μερικές πέτρες..... ξανακάθομαι στην αυλή και αρχίζω να την προκαλώ να βγει στο παράθυρο ... έβγαζε το κεφάλι της και πριν προλάβω να πετάξω πέτρα το έκλεινε..........είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το διασκέδαζε ήταν σε πλεονεκτική θέση, αυτή στην ζέστη εγώ στο κρύο.
Άνοιγε το παράθυρο φώναζε μαυροματσέλω και το έκλεινε αμέσως, σου λέει δεν θα το ρισκάρει να σπάσει το τζάμι, ερχόταν Χειμώνας και ήξερα πως αν το σπάσω εκτός το ξύλο που θα έτρωγα θα αργούσε πολύ να ξαναμπεί στην θέση του αφού έπρεπε να το παραγγείλουν Αγρίνιο ή Καρπενήσι αν και όποτε...
Αυτό το παιχνίδι γινόταν κανένα μισάωρο και εγώ είχα φτάσει στα όριά μου.... έκανα πως δεν κοιτούσα προς την μεριά της....με το που βλέπω το κεφάλι της κοντά στο παράθυρο και πάει να το ανοίξει, πριν προλάβει να το ανοίξει κάνω κακή εκτίμηση και πετάω την πέτρα ... πέτρα, τζάμι και κεφάλι έγιναν τοστ, ένιωσα ανακούφιση !
Άντε τώρα να εξηγήσω τι έγινε στους γονείς μου........
Είχε και εκείνη μερτικό ευθύνης, ήξερε τον χαραχτήρα μου, όπως ήξερε και πως το συγκεκριμένο παρατσούκλι με τρέλαινε ... όμως συμπτωματικά όπως πάντα για τους γονείς μου θα είχε δίκιο.
Βλέπετε αυτή ήταν το καλό και υπάκουο κορίτσι κι εγώ ο μικρός αντάρτης.
Κάλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα, έτσι δεν λένε?
Εμένα μου είχε βγει το όνομα..... η συνέχεια γνωστή.... το βράδυ έπρεπε να βρω γιατάκι να κοιμηθώ..........
ΧΑΡΑ- ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΒΛΑΧΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου