---------------------------------------------------------------
Στα παιδικά μου χρόνια το πατριωτικό στοιχείο φώλιαζε στις συνειδήσεις μας πολύ νωρίς. Τα σχολικά βιβλία εκείνης της εποχής...τα κατορθώματα των ηρώων..οι διηγήσεις των γεροντότερων για τα δεινά του λαού μας από τον τουρκικό ζυγό..μας έκαναν να ταυτιζόμαστε μ'αυτούς τους τρομερούς ήρωες του 21, που οι μορφές τους κοσμούσαν τους τοίχους του σχολείου.
Θυμάμαι τέτοιες μέρες την γιορτή της 25ης Μαρτίου.. Από την προετοιμασία μέχρι την ολοκλήρωση..επικρατούσε ενθουσιασμός μεταξύ μας....περιμέναμε αυτή την ημέρα πως και πως.
Ήταν βλέπετε η κορύφωση μιας διαδικασίας που είχε ξεκινήσει...περί τα μέσα Γενάρη.
Τότε μας έδιναν οι δάσκαλοι τα ποιήματα.. και τους ρόλους των θεατρικών διαλόγων.
Στην αρχή μέχρι να τα μάθουμε, γίνονταν πρόβες μια φορά την εβδομάδα και όσο πλησιάζαμε προς την 25η τόσο πύκνωναν.
Δάσκαλός μας ήταν ο Κώστας ο Σαραντόπουλος καλή του ώρα... Ένας ενθουσιασιώδης άνθρωπος από την Μεγαλόπολη, που είχε τον τρόπο να μας μεταδώσει πατριωτικό συναίσθημα..να μας κάνει να ταυτιζόμαστε με τους ρόλους που παίζαμε.
Την παραμονή ανέθεσε σ'εμάς τους μεγαλύτερους της έκτης τάξης και κάνα δυο δυναμωμένους της πέμπτης...να πάμε στον Αι' Γιάννη...καμιά ώρα δρόμο από το χωριό, να κόψουμε και να φέρουμε κλαριά σμερτιάς (μυρτιάς) να στολίσουμε το σχολείο.
Μας εμπιστευόταν.... ήμασταν παιδιά ψημένα.. γεννημένα στην φύση.
Πήραμε δυο γαϊδουράκια και ξεκινήσαμε... Κέφι...αστεία στο δρόμο...εναλλάξ στην καβάλα...κάναμε κόντρες με τα γαϊδούρια...το διασκεδάζαμε...
Φτάσαμε στον Αι'Γιάννη.. ένα πανέμορφο δάσος με πεύκα, κουμαριές και σμερτιές. Κόψαμε αρκετά... υπέροχη μυρωδιά η σμερτιά!
Τα φορτώσαμε στα γαϊδούρια και γυρίσαμε..
Μας περίμενε όλο το σχολείο στο προαύλιο.
Τις τελευταίες μέρες δεν κάναμε μαθήματα...μόνο προετοιμασία για τη γιορτή.
Ξεφορτώσαμε τα σμέρτα και χαιρόμαστε...νιώθαμε ικανοποίηση που ολοκληρώσαμε μια τόσο υπεύθυνη και αντρική δουλειά...
Η ανταμοιβή μας ήταν η επιβράβευση απο τον δάσκαλο...καλώς τους! μπράβο παιδιά!...συγχαρητήρια σε όλους σας!
Στήσαμε, στολίσαμε την σκηνή... Στολίσαμε την αυλή του σχολείου με σημαιάκια. Ντύσαμε τις εικόνες των ηρώων με στεφάνια σμερτιάς..
Ετοιμάσαμε τα σκηνικά...όλα στην εντέλεια!
Αφού ολοκληρώσαμε την προετοιμασία κάναμε με επιτυχία την τελευταία πρόβα.
Ανήμερα την 25η, μετά την εκκλησία..ακολούθησε η κατάθεση στεφάνου στο μνημείο ηρώων του χωριού μας και στην συνέχεια στο σχολείο για την γιορτή...
Το πατριωτικό συναίσθημα..στα ύψη..
Όλοι όσοι είχαμε ρόλους πήγαμε με την αντίστοιχη στολή (φουστανέλες τ αγόρια, Αμαλίες τα κορίτσια, βράκα με σαρίκι όποιοι είχαν Τουρκικούς ρόλους κλπ)
Υπήρχε μεγάλη συμμετοχή..μαζεύτηκε όλο το χωριό..γέμισε το προαύλιο.. Ο δάσκαλος καλωσόρισε τους χωριανούς και η παράσταση άρχισε.
Υπήρχαν ρόλοι και αναφορά...σχεδόν για όλα τα σημαντικά γεγονότα και τους πρωταγωνιστές της επανάστασης. Τι να πρωτοθυμηθώ...την έξοδο του Μεσολογγίου...τον χορό του Ζαλόγγου...τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Κατσαντώνη, την Μπουμπουλίνα, τον Διάκο...
Ο Διάκος ήταν ο αγαπημένος μου ρόλος ...θυμάμαι τον είχα παίξει...
Ἀνέβα, Μήτρε στου βουνού κατάκορφα τη ράχη,
πάρε το μάτι τἀητού καὶ τἀλαφιού το πόδι
και την ἀγρύπνια του λαγού, και στήσε καραούλι......
Ο κόσμος φαινόταν ότι το ζούσε... έβλεπες δακρυσμένα μάτια...
Το πατριωτικό συναίσθημα είχε πλημμυρίσει την ψυχή τη δική μας ...αλλά και των θεατών μας.
Άρεσε πολύ το θεατράκι μας..δεν είχαν κι άλλα θεάματα να δουν οι χωριανοί μας κι αυτό μας έκανε να νιώθουμε ικανοποίηση για την προσφορά που τους κάναμε.
Την γιορτή έκλεισε ο δάσκαλος με λόγο, περί της σημασίας της επανάστασης του 1821.
Έτσι γιορτάζαμε τις Εθνικές επετείους τότε!
Ετσι! καλλιεργώντας την αγάπη για την Ελλάδα μας.......
ΝΑΚΟΣ ΚΟΡΔΟΝΟΥΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου