Με αφορμή την σημερινή μου πίτα θυμήθηκα ένα περιστατικό.
Η μάνα μου από το δημοτικό μας έβαζε να ζυμώνουμε και να κάνουμε πίτες.
Όποια ήταν η σειρά της από μας τις κοπέλες να ζυμώσει ή να κάνει πίτα, δεν είχε καμία βοήθεια από την αρχή μέχρι το τέλος.
Μια φορά που ήταν η σειρά μου να κάνω πίτα.... δεν θυμάμαι καν τι σόι πίτα ήταν και αφού παιδεύτηκα αρκετά να ανοίξω τα φύλλα τελικά την έκανα.
Δεν είχαμε φτιάξει φούρνο έξω ακόμα, αυτό έγινε πολύ αργότερα .Το ψωμί και οι πίτες ψηνόταν στη γωνιά του τζακιού.
Ειδικά όταν ψήναμε ψωμί το Χειμώνα παγώναμε γιατί μέχρι να βγει η γάστρα από την γωνιά η φωτιά ήταν σβηστή...αντίθετα με το ψήσιμο της πίτας που η φωτιά έκαιγε στην πίσω μεριά της γωνιάς και μπροστά ψηνόταν η πίτα.
Την συγκεκριμένη φορά που έκανα την πίτα μου ήταν Χειμώνας και το τζάκι έκαιγε στο φούλ.
Τράβηξα χόβολη την άπλωσα στην γωνιά, έβαλα την χαμηλή πυροστιά ακούμπησα πάνω την πίτα και σιγά-σιγά την γύριζα να ψηθεί όπως την έκανε η μάνα του και όπως είχα μάθει.
Έβαλα το χέρι μου για δοκιμή στην μέση της πίτας...έπρεπε να είναι πολύ ζεστή, κούνησα και το ταψί να δω αν ....τροχάει από κάτω. Όλα καλά...έτοιμη για γύρισμα.
Την γύρισα με λίγη δυσκολία αλλά τα κατάφερα, γιατί παλιότερα υπήρξαν ατυχήματα στο γύρισμα.Την έβαλα πάλι στην πυροστιά και τράβηξα λίγα κάρβουνα.
Συνέχισα να την γυρίζω και ταυτόχρονα έβαζα ξύλα στην φωτιά και για να ζεσταθούμε αλλά και για κάρβουνα.
Μετά από λίγη ώρα η πίτα τροχούσε, σημάδι πως ήταν έτοιμη!
Πολλές φορές είχα δει την μάνα μου όταν ήταν έτοιμη η πίτα να βγάζει την χόβολη από κάτω και να σκεπάζει το ταψί με το πλαστήρι.
Δεν ξέρω αν το έκανε σε συγκεκριμένη πίτα ή για να κρατηθεί ζεστή.
Λογικό ήταν να το κάνω κι εγώ αφού το έκανε η μάνα μου.Έβγαλα λοιπόν την χόβολη να μην καεί η πίτα μου και την σκέπασα με το πλαστήρι.
Μιας και τελείωσα με επιτυχία την εντολή της μάνας μου ηρέμησα.....δεν ξέρω τι έκανα, πιθανόν να το έριξα στο διάβασμα ή να μάλωνα με τ' αδέλφια μου...
Ήρθαν και οι γονείς μου, άκουσα και ότι μυρίζει καλά η πίτα μου (σπάνιο για την μάνα μου) και όλα έδειχναν μια χαρά!
Πλησιάζουν στο τζάκι να ζεσταθούν και τι περίεργο?...ακούω τις τσιρίδες της μάνας μου.....
Αμάν σκέφτηκα τι έγινε πάλι....αφού μια χαρά ήταν η πίτα μου...
Πάω κοντά από περιέργεια και τι να δω....το μισό σχεδόν πλαστήρι είχε καεί. Είχε αρπάξει φωτιά από την μέσα μεριά και καιγόταν κανονικά...χαμπάρι δεν πήρα ούτε εγώ, ούτε κάποιο από τα αδέλφια μου.
Άτιμο πλαστήρι ήταν ανάγκη να είσαι ....ξύλινο.
Οι συνέπειες γνωστές....
Χαρά-Χαρίκλεια Βαχάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου