Επιτέλους Νίκη αδέρφια, σήμερα του Αγίου Νικολάου, Μεγάλη η Χάρη του, και σημαδιακή μέρα....
Τους ξετινάξαμε τους ξένοι...... Τους τα φάγαμε δόξη και τιμή....
Πάνω από 40 δις τους μασήσαμε χωρίς να το πάρουν είδηση....
Και το καλύτερο;;
Θα τους φάμε κι'άλλα, να είστε σίγουροι!
Ρε συ Σόϊμπλε, Σοϊμαύρε, Σοϊπράσινε, ή όποιο άλλο χρώμα Σόϊ είσαι, με τους Έλληνες ρε πήγες να τα βάλεις;;
Ρε κωλόνει ο Έλληνας ρε;; Ρε συ, έχουμε κυβέρνηση 5 ταχυτήτων ρε, πεντάστερη! Φάσκελο κυβέρνηση και μάλιστα αριστερή και θα κωλόσουμε;;
Το φυσάει και δεν κρυώνει ο καρεκλάκιας, ο ροδάτος! Όχι παίζουμε!
Αααααχ! Και μετά ξύπνησα φίλοι, με ένα γερό πονοκέφαλο!
Συνήθως, όταν έχω πονοκέφαλο, πράγμα σπάνιο, χαίρομαι.....
Χαίρομαι γιατί διαπιστώνω ότι κάτι έχει μέσα το κεφάλι μου!
Και αυτό, το λίγο πούχει μέσα, καταλαβαίνει ότι μάλλον το όνειρό μου, δεν έχει σχέση με τη πραγματικότητα!
Όπως και τα (ωραία) όνειρα, δεν έχουν σχέση με αυτό που ζούμε....
Και σκέφτηκα ότι μετά 44 χρόνια, γιατί τόσο θέλουμε μέχρι το 2060, εγώ θα έχω αποδημήσει εις Κύριον, ο δε υιός μου, θα έχει την ηλικία τη δικιά μου, 60 χρονών, και θα κάθεται περίλυπος σε ένα παγκάκι, ή στη καλύτερη περίπτωση σε ένα παλιοδιαμέρισμα σκοτεινό, περιμένοντας μάταια να δει πώς θα τη βγάλει αύριο με το επίδομα αλληλεγγύης, γιατί σύνταξη, δεν πρόκειται να πάρει ποτέ!
Και σκέφτηκα επίσης, ότι ποτέ δεν πρόκειται να βγούμε από το χρέος, αφού δεν παράγουμε πράγματα με υψηλή προστιθέμενη αξία.... και άρα, η μόνο περίπτωση να έχουμε σημαντικό πλεόνασμα είναι μόνο η φορολογία.....και η μεγάλη φορολογία είναι ο άσπονδος εχθρός των επενδύσεων.
Και μετά ξανασκέφτηκα το γιό μου σκυφτό με άδειο βλέμμα, να κοιτάει στο άπειρο....... και στ'αυτιά μου ακούστηκε ένα γνώριμο τρίξιμο γριιιν,....γριιιιν,......γριιιν που προέρχονταν από κείνο το αναπηρικό καρεκλάκι, γερμανικής τεχνολογίας, που απομακρύνονταν θριαμβευτικά......
Και είπα μέσα μου: Μάλλον είναι καιρός να τα μαζεύουμε από εδώ....αφήνοντας πίσω μας τα σώβρακα.....
Καλό βράδυ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου