………….Το οδοιπορικό συνεχίζεται και την επόμενη χρονιά, το 1990, στην Ευρυτανία. Αυτή τη φορά προορισμός μου δεν ήταν η Γρανίτα, αλλά τα Άγραφα. Για καλή μου τύχη στο πάρα πέντε βρέθηκα στο Κερασοχώρι. Παρόλο που είχα ζήσει ένα χρόνο στην Ευρυτανία, η αγωνία μου και το άγχος ήταν μεγαλύτερα. Δεν ξέρω όμως γιατί; Ίσως γιατί είχε θαφτεί κάτι στο υποσυνείδητο που με απέτρεπε. Εγώ όμως πήγα κόντρα στο υποσυνείδητό μου ακολουθώντας το δρόμο της λογικής και του δύσκολου αγώνα. Και από εδώ βγήκα νικήτρια, αφού έφυγα με πολλές αναμνήσεις.
Πάλι πια μια ωραία πρωία του Σεπτέμβρη ξεκίνησα για να αναλάβω υπηρεσία στα Άγραφα. Φτάνοντας όμως στη Δ/νση, έμαθα ότι έχει κενή θέση φιλολόγου στο Κερασοχώρι……….. Φυσικά το δέχτηκα πολύ ευχαρίστως.
< Το λεωφορείο για Κερασοχώρι αναχωρεί σε 5 λεπτά> , ακούγεται μια βραχνή φωνή από έναν ηλικιωμένο, ευτραφή και γραφικό εισπράκτορα. Η διαδρομή φαντάζει υπέροχη μέσα στα έλατα, στις πηγές και στα χάνια. Μοιάζει σαν ένα τεράστιο φίδι που κινείται στα έλατα. Δύσκολος μεν ο δρόμος, αλλά απολαυστικός δε. Εξάλλου σε όποιο χωριό της Ευρυτανίας και αν πάει ο επισκέπτης, η διαδρομή είναι απολαυστική.
Περνώντας μέσα από χωριά ,μετά από 2 ώρες φτάνω στο Κερασοχώρι. Α! πολύ ωραίο χωριό είπα. Εξάλλου είχα εισπράξει τις περισσότερες εντυπώσεις για την Ευρυτανία από την προηγούμενη χρονιά, που εργαζόμουν στην Γρανίτσα. Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού και τα σπίτια κρυμμένα μέσα στα έλατα, όπως εξάλλου και σε όλα τα χωριά της Ευρυτανίας.
Στους πρόποδες του χωριού βρίσκεται το Γυμνάσιο με τις λυκειακές τάξεις. Α! φαίνεται πολύ ωραίο το κτίριο. Η δύναμη των μαθητών , αν θυμάμαι καλά, είναι 80-100 μαθητές. Κάθε τάξη έχει λίγους μαθητές. Με κοιτούν στα μάτια και κρέμονται από το στόμα μου τι θα πώ. Το μάθημα είναι φροντιστηριακό. Οι φιλόδοξοι μαθητές τα καταφέρνουν γιατί έχουν μέσα τους την θέληση για μάθηση. Οι μέτριοι το παλεύουν πολύ.
….Νεοελληνική γλώσσα στη Β΄ Γυμνασίου < Σήμερα παιδιά θα μιλήσουμε για τη διαφήμιση στη ζωή μας. Ποιο παιδάκι θα μου περιγράψει μια διαφήμιση που τον εντυπωσίασε περισσότερο;> Στο τελευταίο θρανίο ένας μαθητής σηκώνει το χέρι. Θυμάμαι πολύ καλά το όνομα του και το χωριό του. Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να γίνει αναφορά. < Κυρία τι σημαίνει η λέξη διαφήμιση;> Δεν έχεις δει καμία διαφήμιση στην τηλεόραση τον ρωτώ. < Κυρία στο σπίτι μου δεν έχουμε ρεύμα>. Πόνεσα πάρα πολύ, προσπάθησα να κρύψω την θλίψη μου. Η σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό ήταν να παλέψω περισσότερο για να βοηθήσω τα παιδιά να μάθουν κάποια πράγματα από μένα. Πιστεύω ότι τα κατάφερα.
Κάποια μέρα του Ιουλίου του 2016 χτυπά το τηλέφωνο.< Κυρία Τσαρούχα , είμαι η τάδε μαθήτρια. Ζω και εργάζομαι στην Πάτρα. Είμαι συνάδελφός σας. Δουλεύω στο 47 Δημοτικό Σχολείο.> Είχα να ακούσω τη φωνή της από τότε που έφυγα από την Ευρυτανία. Ένιωσα μια απέραντη συγκίνηση.< Θέλω να βρεθούμε και να τα πούμε.>
Οι νέοι στο χωριό είναι ελάχιστοι. Τα καφενεία είναι γεμάτα με μεσήλικες που φιλοσοφούν και μιλούν για τη ζωή στο χωριό , με τις δυσκολίες και τις στερήσεις .< Μάθε παιδί μου γράμματα, να φύγεις από εδώ, να ζήσεις καλύτερα από εμένα.> Αυτή ήταν η επιθυμία για τα παιδιά τους.
Πολλοί Ευρυτάνες και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχουν προκόψει. Πολλοί εργάζονται σε πολύ καλές θέσεις και αγωνίζονται ο καθένας με τον τρόπο του για τη γενέτειρά τους. Και πιστεύω ότι έχουν κάνει πολλά . Θα έκαναν περισσότερα , αν είχαν τη στήριξη της πολιτείας........................Συνεχίζεται...............Η συνέχεια τον επόμενο μήνα Νοέμβριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου