ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΚΡΟΣ.ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΑΚΟΣ ΚΟΡΔΟΝΟΥΡΗΣ

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΚΡΟΣ
••••••••••••••••••••••••
Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στην Αθήνα, κατά την δεκαετία του 70...εφηβική ηλικία... είχα αλλάξει αρκετές δουλειές
Ο λόγος; Νοσταλγούσα πάρα πολύ το χωριό μου
Συχνά πυκνά την κοπανούσα για το χωριό Ιδιαίτερα κατά τις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του καλοκαιριού, που δεν είχα σχολείο (νυχτερινό)
Πήγαινα στο χωριό, κι ενώ έπρεπε να επιστρέψω κάπως νωρίς να πάω στη δουλειά μου....εγώ που να ξεκολλήσω...
Έτρωγα και μια μέρα από το σχολείο
Στην επιστροφή σκεφτόμουν τις φωνές του αφεντικού...γιατί άργησες, είσαι παλιόπαιδο, θα σε διώξω κλπ ...οπότε δεν πήγαινα καθόλου και έψαχνα για άλλη δουλειά
Το να βρω δουλειά εκείνη την εποχή, δεν ήταν δύσκολο...
Έκανα μια βόλτα στα μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας, κι όπου έβλεπα την πινακίδα "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΚΡΟΣ" (συχνό φαινόμενο τότε) έμπαινα μέσα
Η πρόσληψη γινόταν με συνοπτικές διαδικασίες...
Πόσα θα παίρνω...τόσα, τι θα κάνω...αυτό κι αυτό...φύγαμε...από αύριο δουλειά
Έναν Σεπτέμβρη επέστρεψα (από τρίμηνο) απο το χωριό...
Ψάχνοντας για δουλειά βρέθηκα στην Ιπποκράτους
Βλέπω σ' ένα μαγαζί την πινακίδα προσφοράς εργασίας "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΚΡΟΣ"
Ηλεκτρικές συσκευές! τηλεοράσεις, κουζίνες, πλυντήρια κλπ
Μπήκα στο μαγαζί...ήταν ένας κύριος γύρω στα 70
-Καλημέρα σας!
-Καλώς τον! τι θέλεις παιδί μου;
-Για την αγγελία (Ζητείται μικρός) που έχετε στην είσοδο
-Α, μάλιστα! πως σε λένε;
-Τρύφωνα
-Πόσων χρονών είσαι;
-15
-Ωραία! εδώ σε θέλουμε για εξωτερικές εργασίες...θα εισπράτεις συναλλαγματικές από τράπεζες, από πελάτες και σιγά σιγά θα μάθεις να παρουσιάζεις τις συσκευές σε πελάτες, δηλαδή να πουλάς...
Πως σου φαίνεται;
-Ωραία μου φαίνεται!
-Εντάξει πήγαινε στο γραφείο στην κυρία Βίκυ (η κόρη του) να σου πει τι χρήματα θα παίρνεις και αν συμφωνείς από αύριο πιάνεις δουλειά
Πήγα, συμφώνησα έπιασα δουλειά κανονικά....
Αυτό το μαγαζί το είχαν δύο αδέρφια
Ο κύριος Πρόδρομος γύρω στα 70, και ο κύριος Πλάτων αρκετά νεώτερος στα 55
Τις επόμενες ημέρες παρατήρησα ότι τα δύο αδέρφια δεν μιλούσαν μεταξύ τους και προκειμένου να συνεννοηθούν, με φώναζαν:
-Έλα εδώ μικρέ...
-Ορίστε κύριε Πλάτων
-Πες στον κύριο δίπλα σου (ο δίπλα μου ήταν ο κύριος Πρόδρομος) ότι αυτή η τηλεόραση ανοίγει και κλείνει μ'αυτό το πλήκτρο (δεν υπήρχε tv control τότε)
Βέβαια δεν χρειαζόταν να πω τίποτα, γιατί γινόταν απ'ευθείας λήψη ...απλώς γύριζα το κεφάλι προς τον κύριο Πρόδρομο, ο οποίος έκανε την επόμενη ερώτηση
-Ρώτησε τον κύριο πως γίνεται ο συντονισμός και ποιό πλήκτρο είναι το ΕΙΡΤ και ποιό η ΥΕΝΕΔ (δύο κανάλια υπήρχαν τότε. Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης και Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων)
Εγώ κουβέντα...μόνο αλλαγή κατεύθυνσης της κεφαλής...και ακολουθούσε η απάντηση του κυρίου Πλάτωνα
-Ο συντονισμός μικρέ γίνεται περιστρέφοντας αυτό το μεγάλο κουμπί, η ένταση αυξάνεται μ'αυτό, η εικόνα μ'αυτό...
Αυτό γινόταν σε καθημερινή βάση και για διάφορα θέματα...εγώ το διασκέδαζα...
Όταν μετά από λίγο καιρό με ρώτησε κάποιος, που δουλεύεις του απάντησα... σ'ένα μαγαζί ηλεκτρικών συσκευών
-Τι κάνεις εκεί;
-Κάνω διάφορες δουλειές, αλλά πιο πολύ κάνω τον γυαλοκαθαριστήρα
-Δηλαδή;
-Όλη την ημέρα το κεφάλι ...πέρα δώθε....
Με κοίταζε απορημένος...ώσπου του εξήγησα τι εννοούσα και γελούσαμε....