Tοποθετηση του πρώην αθλητη του ΕΟΣ Καρπενησίου Γιάννη Κουδουνά
"Και… ωωωωπ… πήρα την πρώτη μεγάλη στροφή στη ζωή μου! Και αυτή η στροφή με οδηγεί μακριά από τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Και θα με κρατήσει μακριά για πολλά χρόνια…
Χαίρομαι; Λυπάμαι; Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Μόνο σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου. Σκέψεις , που εναλλάσσονται με την ταχύτητα μιας γιγαντιαίας κατάβασης σε μια χιονισμένη πλαγιά…
Τι παίρνω μαζί μου από αυτόν τον τόπο; Και τι αφήνω πίσω μου…;
Παίρνω πανέμορφες εικόνες από ένα ονειρεμένο φυσικό περιβάλλον. Παίρνω γεμάτα σχολικά χρόνια, με όμορφες στιγμές και με δύσκολες στιγμές (ωραίες κι αυτές…!). Παίρνω την αγάπη και τη στήριξη των γονιών μου και τις προσπάθειες που έκαναν για να είμαι, σήμερα, σε θέση να κοιτάζω το μέλλον μου με κάτι παραπάνω από απλή αισιοδοξία. Παίρνω την αγάπη των πραγματικών φίλων, από τα παιδικά μου χρόνια.
Αλλά και κάτι αφήνω… κάτι που δεν περίμενα ότι θα υπήρχε, για να το αφήσω…
Πως λέγεται αυτό το συναίσθημα που πάει κι έρχεται ανάμεσα σε λύπη , στενοχώρια απογοήτευση και στο τέλος σε αφήνει με μια μεγάλη ΑΠΟΡΙΑ;;
Γιατί θα έπρεπε να υπάρχουν γύρω μου άνθρωποι, που στο μυαλό το δικό μου ήταν οι δικοί μου άνθρωποι, που τους μιλούσα, σαν να ήταν οι δικοί μου άνθρωποι, που τους συμπεριφερόμουνα, σαν να ήταν οι δικοί μου άνθρωποι αλλά τελικά ΔΕΝ ήταν;;
Την αγάπη μου για τα βουνά και τη χιονοδρομία , ίσως, να την κληρονόμησα από τον πατέρα μου, που είναι από τους καλύτερους χιονοδρόμους του τόπου μας. Αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα να ασχολούμαι με το άθλημα. Καθώς μεγάλωνα, με κέρδισε και προσωπικά και προσπάθησα να εξελιχθώ σαν αθλητής και γιατί όχι, να φτάσω όσο πιο μακριά μπορούσα. Σκεφτόμουνα πως θα μπορούσε, αυτό, να με βοηθήσει να εξελιχθώ και στη ζωή μου αργότερα…
Πόσο μακριά, όμως, μπορεί να φτάσει ένας αθλητής μόνος του σε ένα τόσο απαιτητικό άθλημα; Τι να πρωτοσκεφτώ; Τις συνθήκες προπόνησης; Το οικονομικό κομμάτι; Τις συνεχείς μετακινήσεις; Το σχολείο παράλληλα; Και πόσα άλλα…
Αλλά πάντα υπήρχε ο σύλλογος μου, ο ΕΟΣ Καρπενησίου… Υπήρχε;;;; Για μένα, δυστυχώς όχι. Και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί. Και δεν μου εξήγησε ποτέ κανείς. Για ποιο λόγο, ήταν διαφορετική η αντιμετώπιση των αθλητών του Συλλόγου; Που, δεν ήταν και πολλοί…
ΑΠΟΡΙΑ… ΜΕΓΑΛΗ!
Έκανα, μόνος μου και με τους γονείς μου, ότι καλύτερο μπορούσα. Αλλά το «μόνο σου» δεν φτάνει….
Οι συνθήκες, λοιπόν, με ανάγκασαν να αλλάξω πορεία και Σύλλογο. Πλέον, ανήκω στο Σ.Α.Χ.Ο.Π.Π. ( Σύλλογος Αθλητών Χιονοδρομίας και Ορειβατών Πολυδρόσου Παρνασσού ). Αυτοί οι άνθρωποι, με πρώτο τον προπονητή μου, αποδείχθηκαν , τελικά, οι δικοί μου, πραγματικά, άνθρωποι! Με την υποστήριξη και την αγάπη που μου έδειξαν, από τα πρώτα αγωνιστικά μου βήματα.Αυτό που δεν βρήκα στους δικούς μου ανθρώπους, το βρήκα σε ξένους… Τι να πω;!
Εύχομαι, καλή συνέχεια σε αυτούς που αφήνω πίσω. Σε μένα , παρουσιάστηκε η δυνατότητα να κάνω κάτι άλλο, καλύτερο. Πίσω μου, όμως, έρχονται και άλλα παιδιά, που μπορεί να έχουν και αυτά ανάγκη από στήριξη και « δικούς τους ανθρώπους». Σκεφτείτε το, όσοι πρέπει να το σκεφτείτε, για να «μη φεύγουν άλλα παιδιά από τον τόπο τους»…"
Η απάντηση του ΕΟΣ Καρπενησίου
"Ο Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου δεν συνηθίζει να αντιπαρατίθεται δημοσίως, όχι γιατί απαξιοί να απαντήσει σε επικριτές του, αλλά γιατί σχεδόν ποτέ στα 60 περίπου χρόνια λειτουργίας του, δεν βρέθηκε στην ανάγκη να υπερασπιστεί τις αξίες του και τον τρόπο λειτουργίας του, από επικρίσεις. Αναγκάζεται όμως σήμερα να το κάνει, και μάλιστα με ανάμεικτα συναισθήματα γιατί πρέπει να απαντήσει σε ένα νέο παιδί, που θεωρεί σπλάχνο του αλλά και στους γονείς του, καθώς έχει μεγαλώσει και ανδρωθεί μέσα στην οικογένεια του Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου.
Τα συναισθήματα ανάμεικτα γιατί: δεν μπορούμε να μην χαιρόμαστε κάθε φορά που ένα από τα νεαρά μας μέλη ανοίγει τα φτερά του για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Δεν μπορεί να μην καμαρώνουμε τα κάποτε παιδάκια που έγιναν ενήλικες και κάνουν την «στροφή» στη ζωή τους. Δεν μπορεί να μην χαιρόμαστε με την ηλικιακή, διανοητική και αθλητική ωρίμανση κάθε παιδιού που έμαθε να αγαπά το βουνό και τις ορεινές δραστηριότητες, μαζί με τα μέλη μας και με την καθοδήγηση των μελών μας.
Αλλά δεν μπορούμε και να μην αντιδρούμε στην άδικη και πικρόχολη εκτόξευση κατηγοριών προς τα μέλη μας και τα μέλη του νυν αλλά και του προηγουμένου διοικητικού μας συμβουλίου. Ο Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου, όπως λένε και τα αρχικά του, είναι «ελληνικός», δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Δεν αποτελεί μέσο προβολής και βιοπορισμού κανενός ιδιώτη- μέλους, ούτε βέβαια αποτέλεσε ποτέ μέσο και πηγή πλουτισμού κανενός από τα μέλη του. Αυτό είναι γνωστό όχι μόνο στα επί χρόνια μέλη, αθλητές και γονείς αθλητών που εμπιστεύθηκαν τον Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου από τα πρώτα τους βήματα, αλλά και στα αδελφά μέλη των ομοσπονδιών της ορειβασίας και της χιονοδρομίας. Εννοείται πως η διευκρίνιση αυτή είναι περιττή, αλλά να που αναγκαζόμαστε να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα. Αυτά προκαλεί η αχαριστία και η ζηλοφθονία.
Οι δυνατότητες του Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου μικρές. Δυσανάλογες με την διάθεσή του για προσφορά. Στα μέτρα όμως και στα πλαίσια των δυνατοτήτων του, πάντα στάθηκε όπως μπορούσε δίπλα στους αθλητές του. Απόφασή του, εδώ και πολλά χρόνια ήταν να διευκολύνει τους αθλητές του που έτυχαν διακρίσεων. Δωρεάν συνδρομές, πληρωμή της ασφάλειάς τους και των κωδικών αγώνων ήταν αυτό που μπορούσε να προσφέρει και αυτό έκανε. Δεν μπορούσε να πληρώνει μισθούς αθλητών, ούτε τα έξοδα μετακίνησης των αθλητών, ακόμα και για αθλητές διακεκριμένους, επί χρόνια πρωταθλητές Ελλάδας και με πολλές συμμετοχές σε Ευρωπαϊκούς, Παγκόσμιους και σε Ολυμπιακούς αγώνες. Και με την ίδια καλή θέληση και προαίρεση βοηθήθηκαν και παιδιά αθλητές, που είχαν δυναμικό χωρίς να έχουν ακόμη διακρίσεις. Γιατί, ο Σύλλογος έκρινε ότι υπήρχε δυναμική, παραβιάζοντας όμως τις αποφάσεις που είχε πάρει- λόγω καλής θέλησης.
Και βρισκόμαστε σήμερα στο επίκεντρο λεκτικών αντιπαραθέσεων και επιθέσεων από αυτό το ευεργετημένο νεαρό άτομο, το οποίο δίκην απορίας, μας εγκαλεί ότι του προκαλέσαμε λύπη, στεναχώρια και απογοήτευση. Και να αναρωτάται δήθεν φιλοσοφικά, πως λέγεται το συναίσθημα που του προκάλεσε αυτή τη διάθεση. Έχουμε την απάντηση για τα υπαίτια συναισθήματα: αχαριστία και ζηλοφθονία, το είπαμε και πιο πάνω.
Η μεν αχαριστία γεννάται όταν έχουμε μάθει να απαιτούμε συνεχόμενα, χωρίς να γνωρίζουμε τα όριά μας αλλά και τα όρια των ανθρώπων και των φορέων που μας παρέχουν (όσα μπορούν να μας παράσχουν), με αποτέλεσμα να δηλητηριάζουμε τον εαυτό μας, ότι δήθεν παίρνουμε λιγότερα απ΄όσα αξίζουμε. Το ευχάριστο είναι ότι όταν βγούμε στην πραγματική ζωή να διεκδικήσουμε χορηγούς, εκεί θα μάθουμε την πραγματική μας αξία και το μέγεθός μας και τα όρια των χορηγών μας. Διότι ανά πάσα στιγμή κρινόμαστε, όλοι μας, αλλά ειδικότερα οι αθλητές.
Το δε δεύτερο και χειρότερο αίτιο, η ζηλοφθονία επίσης παραμορφώνει τον φακό με τον οποίο μετράμε τον εαυτό μας. Είναι κρίμα να νομίζουμε ότι αδικούμαστε και να συγκρίνουμε τις δήθεν υψηλές παροχές και την διαφορετική αντιμετώπιση προς άλλους αθλητές, με τις δικές μας. Βάζουμε το μυαλό μας με αυτό τον τρόπο, να λειτουργεί ακριβώς όπως περιγράφει ο νεαρός μας επικριτής: σε έναν κατήφορο σκέψης «γρήγορο όπως η κατάβαση του σκι». Η κατάβαση στο σκι είναι απόλαυση. Ο κατήφορος σκέψης και λόγου όχι, είναι καταστροφικός.
Αφήνονται αιχμές ότι δεν υπήρξε στήριξη «να προχωρήσει ο αθλητής σε ένα τόσο απαιτητικό άθλημα». Ποιος άλλος αθλητής είχε μεγαλύτερη στήριξη, να το μάθουμε και εμείς. Ότι έφταιγαν «οι συνθήκες προπόνησης»- με προπονητή τον πατέρα του, μέλος του Ε.Ο.Σ. και παλιό του αθλητή (;) Για το «οικονομικό κομμάτι και τις συνεχείς μετακινήσεις» του ευχόμαστε ο νέος του σύλλογος να του παράσχει καθ΄ολοκληρίαν μισθό και κάλυψη εξόδων. Να μη ζηλέψουν μόνο οι Σκανδιναβοί πρωταθλητές της χιονοδρομίας.
Ας μιλήσουμε κατά πρόσωπο καλό μας παιδί. Μας κατηγορείς ότι δεν υπήρξε δίπλα σου ο Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου. Αν δεν υπήρξαμε δίπλα σε σένα καλό μας παιδί, δεν υπήρξαμε δίπλα σε κανέναν. Πήρες όσα πήραν και παίρνουν και οι υπόλοιποι και παραπάνω. Και μάλιστα πάντα με απόφαση των διοικητικών οργάνων, στα οποία συμμετείχαν και οι γονείς σου. Κάποιοι αθλητές κατάφεραν και παραμένουν επί χρόνια στην κορυφή, αναζητώντας μόνοι τους χορηγούς και αποδεικνύοντάς τους ανά πάσα στιγμή, ότι αξίζουν τις χορηγίες τους. Χωρίς να επιρρίπτουν στον Ε.Ο.Σ. την απόρριψη. Χωρίς και ο Ε.Ο.Σ. από την άλλη να καρπώνεται την επιτυχία. Το ίδιο ελπίζαμε και συνεχίζουμε να ελπίζουμε και για σένα τώρα που θα βγεις στην αγορά για αναζήτηση χορηγών. Το ότι οι χορηγίες διατίθενται από τους ιδιώτες μέσω των συλλόγων στους αθλητές, δεν έγινε για να πικραθείς εσύ και η οικογένειά σου, έγινε για να υπάρχει διαφάνεια ως προς τα διατιθέμενα χρήματα προς τον χορηγούμενο, από ιδιώτες, αθλητή, για λόγους διαφάνειας και αποτελεί οδηγία των κρατικών φορέων, όχι απόφαση του Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου.
Συνεπώς ποια άλλη διαφορετική αντιμετώπιση από τον Σύλλογο υπέστης όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί δεν ήρθες εσύ ή οι γονείς σου να διαμαρτυρηθείτε τότε, όταν απολάμβανες τα προνόμια του αθλητή του Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου, ο οποίος κατά άλλα υπήρξε.. «απών»; «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» που λέει και ο θεατρικός τίτλος του Πιραντέλλο. Ίσως και να τα έκανες όλα μόνος σου όπως διατείνεσαι, αν και όλοι γνωρίζουν, ότι αθλητής χωρίς σύλλογο δεν είναι αναγνωρισμένος αθλητής, για αυτό και όταν θέλησες να αλλάξεις σύλλογο, αμέσως σου αποδώσαμε το δελτίο σου και σε αφήσαμε να επιλέξεις τον δρόμο σου. Ίσως θα πρέπει να συμβουλευτείς τους γονείς σου, να σου διορθώσουν αυτή την στρεβλή εικόνα που βγάζεις με την ανάρτησή σου. Υπήρξαν μέλη του Ε.Ο.Σ. και του διοικητικού του, κάτι θα γνωρίζουν παραπάνω.
Έχοντας αυτά κατά νου, να σου ευχηθούμε καλή επιτυχία στα νέα σου βήματα. Άνοιξε τα φτερά σου, δώσε το καλύτερό σου εαυτό. Έχεις μεγάλη δυναμική και ελπίζουμε ότι σύντομα θα ακούμε για σένα και θα καμαρώνουμε. Θα είμαστε χαρούμενοι και όταν θα μαθαίνουμε ότι «οι νέοι σου άνθρωποι» θα σου παρέχουν όλα αυτά που «σου στερήσαμε εμείς». Κυρίως όμως θα καμαρώνουμε όταν θα βλέπουμε τις διακρίσεις ενός αθλητή που έκανε τα πρώτα του βήματα στο χιόνι με τον Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου, έναν αθλητή που θα προβάλλει τις αξίες και τα ιδεώδη του αθλητισμού, όπως τα υπηρετεί και ο Ε.Ο.Σ. Καρπενησίου: το ευ- αγωνίζεσθαι, την άμιλλα, την ευγένεια."
Πληροφορίες από το Συμβαίνει Τώρα με τον Παναγιώτη Καραγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου