Ζαρκάδι
Μορφολογία..
Το ζαρκάδι είναι ευλύγιστο και εξαιρετικά ευγενές και ντελικάτο ζώο, όχι ιδιαίτερα μεγαλόσωμο, με μέσο όρο βάρους σε ενήλικα άτομα να είναι από 17-33 κιλά. (Στη Σιβηρία ή σε άλλες περιοχές της Ρωσίας ή πρώην Σοβιετικών κρατών, έχουν αναφερθεί άρρεν άτομα του είδους, ακόμη και 50-55 κιλά και αντίστοιχα μεγαλύτερο ύψος κτλ.) Τα ενήλικα ζώα φτάνουν σε ύψος ακρώμιου περίπου τα 1,25 - 1,30 εκ. Το χρώμα του είναι γκριζοκόκκινο το καλοκαίρι και γκριζωπό τον χειμώνα. Η μουσούδα του είναι μαύρη και η κάτω σιαγόνα λευκή. Τα αυτιά του είναι μεγάλα και όρθια. Γύρω από την βάση της ουράς φέρει χαρακτηριστική άσπρη κηλίδα (κάτοπτρο). Τα αρσενικά ζαρκάδια φύουν κέρατα τα οποία στην αρχή είναι καλυμμένα με βελούδο αλλά στην συνέχεια τρίβοντας τα επάνω σε δέντρα απομακρύνουν την σαρκική αυτή επικάλυψη και μένει το κέρατο. Η συνηθέστερη παραλλαγή τους, σε ενήλικα πάντα ζώα, είναι οι 3 κόγχες - προεξοχές. Δεν φύουν περισσότερες, ακόμη και εάν μεγαλώσουν αρκετά σε ηλικία, αλλά αυτό φαίνεται από μικρές κοκκάλινες προεξοχές που εμφανίζονται στην βάση των κεράτων (ονομάζονται και ¨μαργαριτάρια¨)και από τις οποίες καταλαβαίνουμε την ηλικία κάποιου ζώου. Συνήθως αυτή η διαδικασία λαμβάνει μέρος στα μέσα του του χειμώνα, όπου και χρησιμεύουν τα κέρατα προς υπεράσπιση της εδαφικής ζώνης που κατέχει κάθε αρσενικό προς διαιώνιση του είδους.
Συμπεριφορά
Είναι αποκλειστικά φυτοφάγο (τρέφονται με χόρτα και φύλλα από μικρά δέντρα και θάμνους) και εξαιρετικά δειλό ζώο, κινούμενο κυρίως τις πολύ πρωινές ή προς σούρουπο - απογευματινές ώρες. Κατά τ' άλλα, είναι ζώο ημερόβιο. Ζει μοναχικά εκτός από την αναπαραγωγική περίοδο. Η κραυγή των αρσενικών είναι δυνατή και μοιάζει με υλακή, ενώ των θηλυκών μοιάζει με βέλασμα. Ζευγαρώνει στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου και συνήθως τα θηλυκά κυοφορούν 2 μικρά από τα οποία και τα 2, εάν δεν παρέμβουν αρπακτικά (αλεπούδες, κουνάβια, τσακάλια, λύκοι), επιβιώνουν χάρη στην εξαιρετικά μεγάλη, αλλά για σύντομα διαστήματα, ταχύτητα τους. Στην Ελλάδα αποτελεί την κύρια τροφή του λύκου αλλά και του λύγκα. Η θήρευσή του επιτρέπεται σχεδόν σε όλη την Ευρώπη όπου πλέον σε κάποιες εκ των χωρών αυτών, υπάρχουν πολλοί μεγάλοι πληθυσμοί, αλλά απαγορεύεται στην Ελλάδα.
Μορφολογία..
Το ζαρκάδι είναι ευλύγιστο και εξαιρετικά ευγενές και ντελικάτο ζώο, όχι ιδιαίτερα μεγαλόσωμο, με μέσο όρο βάρους σε ενήλικα άτομα να είναι από 17-33 κιλά. (Στη Σιβηρία ή σε άλλες περιοχές της Ρωσίας ή πρώην Σοβιετικών κρατών, έχουν αναφερθεί άρρεν άτομα του είδους, ακόμη και 50-55 κιλά και αντίστοιχα μεγαλύτερο ύψος κτλ.) Τα ενήλικα ζώα φτάνουν σε ύψος ακρώμιου περίπου τα 1,25 - 1,30 εκ. Το χρώμα του είναι γκριζοκόκκινο το καλοκαίρι και γκριζωπό τον χειμώνα. Η μουσούδα του είναι μαύρη και η κάτω σιαγόνα λευκή. Τα αυτιά του είναι μεγάλα και όρθια. Γύρω από την βάση της ουράς φέρει χαρακτηριστική άσπρη κηλίδα (κάτοπτρο). Τα αρσενικά ζαρκάδια φύουν κέρατα τα οποία στην αρχή είναι καλυμμένα με βελούδο αλλά στην συνέχεια τρίβοντας τα επάνω σε δέντρα απομακρύνουν την σαρκική αυτή επικάλυψη και μένει το κέρατο. Η συνηθέστερη παραλλαγή τους, σε ενήλικα πάντα ζώα, είναι οι 3 κόγχες - προεξοχές. Δεν φύουν περισσότερες, ακόμη και εάν μεγαλώσουν αρκετά σε ηλικία, αλλά αυτό φαίνεται από μικρές κοκκάλινες προεξοχές που εμφανίζονται στην βάση των κεράτων (ονομάζονται και ¨μαργαριτάρια¨)και από τις οποίες καταλαβαίνουμε την ηλικία κάποιου ζώου. Συνήθως αυτή η διαδικασία λαμβάνει μέρος στα μέσα του του χειμώνα, όπου και χρησιμεύουν τα κέρατα προς υπεράσπιση της εδαφικής ζώνης που κατέχει κάθε αρσενικό προς διαιώνιση του είδους.
Συμπεριφορά
Είναι αποκλειστικά φυτοφάγο (τρέφονται με χόρτα και φύλλα από μικρά δέντρα και θάμνους) και εξαιρετικά δειλό ζώο, κινούμενο κυρίως τις πολύ πρωινές ή προς σούρουπο - απογευματινές ώρες. Κατά τ' άλλα, είναι ζώο ημερόβιο. Ζει μοναχικά εκτός από την αναπαραγωγική περίοδο. Η κραυγή των αρσενικών είναι δυνατή και μοιάζει με υλακή, ενώ των θηλυκών μοιάζει με βέλασμα. Ζευγαρώνει στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου και συνήθως τα θηλυκά κυοφορούν 2 μικρά από τα οποία και τα 2, εάν δεν παρέμβουν αρπακτικά (αλεπούδες, κουνάβια, τσακάλια, λύκοι), επιβιώνουν χάρη στην εξαιρετικά μεγάλη, αλλά για σύντομα διαστήματα, ταχύτητα τους. Στην Ελλάδα αποτελεί την κύρια τροφή του λύκου αλλά και του λύγκα. Η θήρευσή του επιτρέπεται σχεδόν σε όλη την Ευρώπη όπου πλέον σε κάποιες εκ των χωρών αυτών, υπάρχουν πολλοί μεγάλοι πληθυσμοί, αλλά απαγορεύεται στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου