ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΥΚΑΣ
Με αφορμή τη μεγάλη διχόνοια, η οποία ξέσπασε ανάμεσα στους κατοίκους του Μοναστηρακίου Αγράφων, από την προσπάθεια μιας ιδιωτικής εταιρίας να ''αρπάξει'' το νερό και από τις πηγές του Αγίου Νικολάου (το νερό από τις περίφημες πηγές της Μοσχολής, το έχει πάρει εδώ και μια δεκαπενταετία), θέλω να καταθέσω λίγες σκέψεις.
Δημιουργεί μεγάλη εντύπωση, το γεγονός πως μπόρεσε ένας ιδιώτης να μας διχάσει! Δεν αγαπάμε όλοι τον τόπο μας; Ασφαλώς και τον αγαπάμε! Δεν ξέρουμε τη σημασία του νερού για τον τόπο μας; Ασφαλώς και την ξέρουμε! Τότε;
Τί είναι τα χωριά μας; Οι κάτοικοί τους, η ιστορία τους, και τα πλατάνια, τά ελάτια και τα κρυστάλλινα νερά!
Θέλω να θυμίσω σ' όλους τους φίλους, μερικά αποσπάσματα από την απάντηση του αρχηγού των Ινδιάνων, της φυλής των Σηάτλ προς τους λευκούς εμπόρους που θέλανε να αγοράσουν την περιοχή τους, και που είχα δημοσιεύσει προ καιρού. --Πως μπορείτε να αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γής; Μια τέτοια ιδέα μας φαίνεται παράξενη!......Είμαστε κομμάτι της γής και η γη είναι κομμάτι του εαυτού μας! ....Οι κορφές με τα βράχια, οι χυμοί των δένδρων, η ζεστασιά του αλόγου και ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια!.....Αυτό το νερό που αστραποβολάει, που τρέχει στα ρυάκια, δεν είναι απλώς νερό, αλλά το αίμα των προγόνων μας. Τα ποτάμια είναι τα αδέρφια μας που σβήνουν τη δίψα μας και τρέφουν τα παιδιά μας!!!
Προσέξτε! Δεν πρέπει να πουλήσουμε το αίμα των προγόνων μας, αντί πινακίου φακής.
Υπάρχουν μερικοί κάτοικοι, καλοπροαίρετα πιστεύω, οι οποίοι λένε συνέχεια: Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι! Αισιόδοξοι ως προς τι; Στις επαφές των αρμοδίων με την εταιρία δεν πρέπει να είμαστε ούτε αισιόδοξοι, ούτε απαισιόδοξοι, αλλά ψύχραιμοι και μεθοδικοί, ξέροντας πως έχουμε να κάνουμε με ιδιώτες ικανούς, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να κερδίσουν δεν υπολογίζουν τίποτα!
Έταξε λέει η εταιρία να μας φτιάξει μια πεζογέφυρα! Πρώτον είναι γνωστό πως με το τάξιμο, δεν έχασε ποτέ κανείς τίποτα. Έχει τάξει πολλά και στο παρελθόν, η συγκεκριμένη εταιρία και δεν υλοποίησε τίποτα. Δεύτερον, θα δώσουμε το νερό μας για μια πεζογέφυρα;
Υπάρχουν άλλοι που λένε πως δεν πρέπει να είμαστε αντίθετοι στην επιχειρηματικότητα. Εδώ δεν πρόκειται για επιχείρηση, αλλά για προσπάθεια αρπαγής του πλούτου του χωριού μας και μάλιστα αδαπάνως!
Θέλω να αποδείξω σε κάθε καλόπιστο, πως μέσα από τις περίεργες διαδρομές του χρήματος, τη νύφη θα την πληρώσουν πάλι οι φτωχές οικογένειες του χωριού μας, αλλά και ολόκληρης της χώρας μας.
Μια ιδιωτική εταιρία, αρπάζει το πολύτιμο αγαθό του χωριού μας, το νερό. Το μετατρέπει σε ηλεκτρική ενέργεια, την οποία πουλάει στη ΔΕΗ. Η ΔΕΗ πληρώνει για να αγοράσει αυτή την ενέργεια και μάλιστα ακριβά. Που βρίσκει τα χρήματα η ΔΕΗ; Έχει νομισματοκοπείο ; Ασφαλώς όχι! Τα παίρνει από τους καταναλωτές. Δηλαδή από τους Μοναστηρακιώτες. Δηλαδή δίνουμε το νερό μας στην εταιρία, και τα χρήματά μας στη ΔΕΗ να πληρώνει την εταιρία. Και εάν δεν φτάνουν τα χρήματα της ΔΕΗ, μπαίνει και μια αύξηση στο λογαριασμό της, κι όλα καλά όλα ωραία. Έχετε προσέξει όλοι σας, πως ενώ η κατανάλωση του ρεύματος είναι π.χ. 10 ευρώ, ο τελικός λογαριασμός είναι πολλαπλάσιος. Τι πληρώνουμε; Το Δήμο, την ΕΡΤ, τις ιδιωτικές εταιρίες, τις μεταφορές, τους συνδικαλιστές και δεν ξέρω τι άλλο!
Κλείνω με ένα έξοχο ποίημα- τραγούδι σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη που λέει:
''Κάποτε θάρθουν να σου πουν, πως σε πιστεύουν σ'αγαπούν
και πως σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέμματα λένε!
Κάποτε θάρθουν γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν.
΄Εχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν!
Και όταν θα έρθουν οι καιροί, που θάχει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα!
Υπερασπίσου φίλε Μοναστηρακιώτη, το νερό.
Γιατί αν γλυτώσει το νερό, υπάρχει ελπίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου