ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΣΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΓΕΦΥΡΙΑ.ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΚΩΣΤΑΣ

Ποιος είπε ότι τον Αύγουστο δεν έχει ειδήσεις; Εγώ διάβασα μία και είναι καλή: άρχισαν επιτέλους τα έργα για την αναστήλωση του πέτρινου γεφυριού της Πλάκας, που κατέρρευσε τον Φεβρουάριο του 2015, νικημένο από τα στοιχειά της φύσης αλλά και από το …ανίκητο «στοιχειό» της ανθρώπινης αδιαφορίας. Μετά από συσκέψεις, μελέτες και καθυστερήσεις λογικές και μη, τα συνεργεία έπιασαν δουλειά και όλα δείχνουν ότι ο "Παρθενώνας" της Ηπείρου, όπως αποκαλούν οι ντόπιοι αυτό το υπέροχο αριστούργημα της λαϊκής αρχιτεκτονικής, θα είναι και πάλι στη θέση του. Αγέρωχο και μεγαλοπρεπές για να το καμαρώνουν οι Ηπειρώτες και να το θαυμάζουν οι επισκέπτες, όπως το θαύμασα και εγώ, όρθιο, πριν από μερικά χρόνια και προσπάθησα με τα μολύβια μου να το αποτυπώσω στο χαρτί.
 Άντε παιδιά! Κάλιο αργά παρά αργότερα. Για να πάρουν σειρά και άλλα πέτρινα γεφύρια, που χρειάζονται στήριξη, όπως για παράδειγμα τα «δίδυμα» γεφύρια της Τέμπλας και του Αυλακίου (1910) στον Αχελώο και το γεφύρι του Μανώλη (1657) στα Άγραφα, στην Ευρυτανία. Είναι ένα πανέμορφο μονότοξο πέτρινο γεφύρι, που αντέχει 357 χρόνια αν και από τη δεκαετία του 60 παίζει …κρυφτό στη λίμνη των Κρεμαστών. Το χειμώνα χάνεται κάτω από τα νερά της λίμνης και την άνοιξη αναδύεται στην επιφάνεια. Είναι και αυτά αριστουργήματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής, δέθηκαν με θρύλους και παραδόσεις και για αιώνες …βγάζουν γλώσσα σε όλα τα άγρια στοιχειά της φύσης, ακόμα και στον …άνθρωπο, που δεν τα προσέχει. Και αυτά χρειάζονται βοήθεια για να μην καταρρεύσουν. Όχι αύριο. Τώρα.