Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018

Ένα άγνωστο γεγονός-Θαύμα-τιμάται για πρώτη φορα ύστερα απο 74 χρονια


Για πρώτη πρώτη η Αμβρακια ενα χωριο της ορεινής Τριχωνίδας θα τιμήσει τους Πολιουχους της Αγίους Ταξιάρχες εις ανάμνηση θαύματος 

Η Αμβρακιά φέτος για πρώτη φορά θα τιμήσει τους Πολιούχους της Αγίους Ταξιάρχες εις ανάμνησιν θαύματος. Ίσως θα έπρεπε πολύ νω- ρίτερα να έχει γίνει. Ας ζητήσουμε συγχώρεση από τους φτερωτούς μας Αγίους που δεν τους τιμήσαμε ποτέ.

Όλοι έχουμε ακούσει από τους γονείς και τους παππούδες μας για το θαύμα των Αρχαγγέλων. Δυστυχώς έχουν «φύγει» σχεδόν όλοι οι παλαιοί Αμβρακιώτες οι οποίοι με συγκίνηση το ομολογούσαν. Έχουν όμως δι- καίωμα να μαθαίνουν και οι νέοι μας ώστε να μην αφήσουμε να ξε- χαστεί και να σβήσει.

Όπως ομολογούσαν οι γηραιότε- ροι, επί Κατοχής οι Γερμανοί επι- χείρησαν να κάψουν την εκκλησία του χωριού, όπου μέσα υπήρχε φυ- λαγμένο το σιτάρι όλης της χρονιάς. Οι Άγιοι όμως στέκονταν μπροστά στην κεντρική θύρα του ναού με τη ρομφαία και τους έδιωξαν. Έτσι με αυτόν τον θαυματουργό τρόπο σώ- θηκε η εκκλησία από την καταστροφή και οι κάτοικοι από την πείνα.

Η εκκλησία θα είναι στολισμένη με σημαίες και λουλούδια. Μετά το πέρας της Λειτουργίας θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των πεσόντων Αμβρακιωτών. Στη συνέχεια θα μοιραστούν άρτοι και νηστίσιμα γλυκίσματα τα οποία θα προσφέρουν οι Αμβρακιώτισσες νοικοκυρές.
Αδελφοί και αδελφές μου, καλή αντάμωση στις 9 Αυγούστου στους Παμμεγίστους Ταξιάρχες στην όμορ- φη Αμβρακιά. 
Πηγή Η Φωνή της Αμβρακιας



Ενα θαύμα στο χωριο πριν 74 χρονια


Με πρόταση της πρεσβυτέ- ρας Σταυρούλας συζύγου του π. Χαραλάμπους Βάτσιου, θεο- λόγου, πρωτοπρεσβυτέρου, έγι- νε από καιρό διαβούλευση με- ταξύ πολλών χωριανών αλλά και μελών των Δ.Σ. των δύο Συλλόγων μας, για ένα θαυμα-
στό γεγονός που συνέβη στο χωριό μας κατά το δεύτερο δε- καήμερο του Αυγούστου 1944, όταν η χώρα μας ήταν σκλα- βωμένη στους Γερμανούς του Γ’ Ράιχ. Το θαύμα αυτό είναι άγνωστο στους νεότερους Αμ- βρακιώτες, οι παλιότεροι το πή-
Του Αθανασίου Β. Πυρπύλη
ραν μαζί τους, καθώς έφυγαν για την αιωνιότητα. Ο γράφων, έχοντας το προνόμιο να είμαι ένας από εκείνους που ζούσαν εκείνη την εποχή στο χωριό, χαίρομαι ότι είμαι σε θέση να μεταφέρω στους νεότερους όσες πληροφορίες έχω συγ- κρατήσει στη μνήμη μου.
Λοιπόν, ας κάνουμε μαζί ένα ταξίδι στο παρελθόν, ας πάμε πίσω 74 χρόνια, τρία τέταρτα του αιώνα!

Η πατρίδα μας τότε στέναζε κάτω από την μπότα του βάρ- βαρου και άγριου κατακτητή. Μετά από την νίκη μας εναντίον των Ιταλών, 1940-41, που θέ- λησαν να σκλαβώσουν τη χώρα μας, μετά από τα ηρωικά κα- τορθώματα των Ελλήνων στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας, όπου νικήθηκε από τους προγόνους μας ο στρατός της φασιστικής Ιταλίας, επιτέθηκαν εναντίον μας οι σύμμαχοι των Ιταλών, οι Γερμανοί, με συντριπτικά υπέρ- τερες από τις δικές μας εξαντ- λημένες στρατιωτικές δυνάμεις και παρά την ηρωική μας αντί- σταση στα οχυρά του Ρούπελ (Μακεδονία), η χιλιοδοξασμένη πατρίδα μας υποδουλώθηκε. Τον Απρίλιο του 1941 η Ελλάδα έχασε την ανεξαρτησία της και μπήκε σε μία τραγική περιπέτεια που ονομάζεται γερμανική κα- τοχή.


Οι κατακτητές άρπαξαν τον πλούτο της χώρας και τα τα- μειακά της αποθέματα, καταδί- κασαν τον υπερήφανο ελληνικό λαό στην πείνα και τη δυστυχία, κατέστρεψαν δρόμους, λιμάνια, αεροδρόμια, εργοστάσια, πή- ραν ομήρους, έκαψαν χωριά, καταβαράθρωσαν την οικονο- μία, διέπραξαν ομαδικές εκτε- λέσεις αθώων Ελλήνων (Καλά- βρυτα, Κομμένο, Δίστομο κ.ά.) ως αντίποινα για την ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού στην άγρια και βάρβαρη συμ- περιφορά του γερμανικού στρα- τού, μάς βούλιαξαν στην δυ- στυχία. Η πείνα και οι αρρώστιες αποδεκάτισαν τους πληθυ- σμούς, κυρίως των πόλεων, γιατί στα χωριά υπήρχε κάποια γεωργική και κτηνοτροφική πα- ραγωγή.

Ο ελληνικός λαός αγανακτι- σμένος και ταπεινωμένος μισού- σε τους κατακτητές και για αυτό οι πιο ψυχωμένοι έπαιρναν τα όπλα κι έβγαιναν στο κλαρί, γί- νονταν αντάρτες, κατατάσσονταν στα αντάρτικα σώματα και όπου μπορούσαν χτυπούσαν τους εχ- θρούς της πατρίδας. Κι εκείνοι εκδικούνταν με ομαδικές εκτε- λέσεις, με φωτιά και σίδερο.

Στην περιοχή μας οι πατριώ- τες της αντίστασης χτύπησαν τους κατακτητές στη μάχη της Μυρτιάς (Γουρίτσας) στις 10 Ιουλίου 1943, εκεί που είναι οι
στροφές καθώς ανεβαίνουμε από τον κάμπο προς την Άνω Μυρτιά, και εξουδετέρωσαν τμήμα στρατιωτικό των Γερμα- νών με 120 άνδρες, 14 αυτοκί- νητα και 3 μοτοσυκλέτες, που πήγαιναν για το Θέρμο, το οποίο ήταν εστία εθνικής αντίστασης. Οι αντάρτες είχαν 5 νεκρούς και λίγους τραυματίες. Νεκρός και ο Αμβρακιώτης Κ. Παπαδο- νάσιος ή Νασιαρής.

Το 1944, οι κατακτητές βλέ- ποντας ότι πλησιάζει η ήττα τους, άρχισαν να σχεδιάζουν την αποχώρησή τους από την Ελλάδα με τις μικρότερες για αυτούς απώλειες. Έπρεπε, λοι- πόν, να εξασφαλίσουν δρόμος διαφυγής αλλά και παράλληλα να αποδιοαργανώσουν και πλή- ξουν το αντιστασιακό κίνημα (αντάρτικο) με συντονισμένες επιθετικές ενέργειες. Με αυτόν τον στόχο, οι γερμανικές δυνά- μεις της περιοχής μας, τμήμα της μεραρχίας Εντελβάϊς, τον Αύγουστο του 1944, προωθή- θηκαν διά μέσου Μέγα Δέν- δρου, Δρυμώνα, Κόκκινων Διά- σελων, Κορομηλιών προς το Χαλίκι για να χτυπήσουν τις αν- τιστασιακές δυνάμεις των αν- ταρτών της Δυτικής Ευρυτανίας. Εκεί έγινε η μάχη του Χαλικιού (9-8 και 10-8 του 44), όπου οι Γερμανοί επιτέθηκαν κατά των ανταρτών από τρία σημεία: ένα κατά μέτωπο, ένα από το Ξη- 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου