Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

Πεζοπορία στο Καυκι-Γραφει ο Νακος Κορδονουρης

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΚΑΥΚΙ
---------------------------------------
Κάθε καλοκαίρι που πήγαινα στο χωριό.. στην Κρεντη Ευρυτανιας, το είχα καθιερώσει.
Να ξυπνάω πολύ πρωί να πετάγομαι στο καφενείο του Σταύρου για καφεδάκι, να λέμε τις καλημέρες μας με τους παρευρισκόμενους εκεί.. τρία τέσσερα άτομα..σχεδόν πάντα οι ίδιοι... Στην συνέχεια πρωινή βόλτα στο βουνό.
Η εκκίνηση γινόταν από το Κερασοχώρι. Ήταν λίγο μακρυά από το σπίτι..οπότε μέχρι εκεί πάω με το αυτοκίνητο.
Αφήνω το αυτοκίνητο στην πλατεία του χωριού και ξεκινάω ποδαρόδρομο για το αγαπημένο μου βουνό, το Καυκί.
Παίρνω το δρόμο ανατολικά προς τις κατασκηνώσεις.
Στην αρχή για κάνα εικοσάλεπτο, η διαδρομή είναι κάπως επίπεδη και ξεκούραστη.
Στην συνέχεια ο δρόμος ανηφορίζει... αρχίζω ν' ακούω  τους σφυγμούς μου...
Νιώθω την πρώτη αίσθηση ιδρώτα...
Βγάζω το μπλουζάκι και συνεχίζω.
Έχω μπει για τα καλά στο πανέμορφο ελατοδάσος.
Πανύψηλα έλατα, πάνω από τριάντα μέτρα.
Μόνος στο δάσος......περίεργη αίσθηση......το τοπίο με αγριεύει.
Απόλυτη ησυχία...μόνο τα βήματά μου στα χαλίκια ακούγονται.
Οι αισθήσεις βέβαια είναι σε εγρήγορση...τις προκαλεί η ανήσυχη φαντασία....που και που τις δοκιμάζει καμιά σαύρα ή κάποιο πουλί που ξαφνιάζονται στο πέρασμά μου....
...τον πολιτισμό θυμίζει αραιά και που...κάποιο απόμακρο κουδούνισμα γιδοπρόβατου..και μαλακώνει κάπως την αγριότητα του τοπίου....
Σε κάποιο ξέφωτο..γυρίζω το βλέμμα δεξιά και βλέπω κάτω χαμηλά την Βίνιανη, ένα όμορφο χωριουδάκι, μέσα στο πράσινο.
Πιο χαμηλά ασπρίζει με τους ήπιους ελιγμούς του ο Μέγδοβας, το ποτάμι που πηγάζει από την ανατολική πλευρά των Αγράφων, και χύνεται στην λίμνη των Κρεμαστών.
Όμορφες εικόνες....
Έχει περάσει σχεδόν μια ώρα...
Συνεχίζω το βάδισμα κάπως έντονα... Θέλω να δοκιμάσω τις αντοχές μου.
Υπάρχει κούραση, αλλά είμαι εντάξει ... δεν ανησυχώ...
Η αφθονία του οξυγόνου..σε συνδυασμό με το υπέροχο μείγμα μυρωδιάς του ελάτου, του κέδρου, της ρίγανης και του θυμαριού, μου δίνει φτερά...είναι σαν να καίω σούπερ....
Συνεχίζω.....το δάσος τώρα είναι πιο πυκνό....ευτυχώς γιατί με κρύβει από τον ήλιο και με δροσίζει.
Ο δρόμος πιο ανηφορικός....
Φτάνω ψηλά σ' ένα ξέφωτο...έχει ωραία θέα....ας πάρω μια ανάσα...έτσι στα όρθια ν' αγναντέψω τοπία...
Προς τα δεξιά μου στέκει με μεγαλοπρέπεια το Βελούχι..το ψηλότερο βουνό της Ευρυτανίας.
Λίγο πιο βόρεια, κοντινά κι αντίκρυ μου..το Προσηλιάκο..το βουνό όπου ο ήρωας Κατσαντώνης σκότωσε σε μάχη το πρωτοπαλίκαρο του Αλή πασά.. τον Βεληγκέκα.
Μπροστά μου κάτω χαμηλά βλέπω πεντέξι σπιτάκια... Λόγω του πυκνού δάσους δεν φαίνονται περισσότερα...
Είναι η Χρύσω, το χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού, στην ανατολική του πλευρά.
Σε λίγο φτάνω σ' ένα μαντρί...είναι άδειο...τέτοια ώρα τα ζώα λείπουν για βοσκή.
Κοντά υπάρχει μια πηγή..τρέχει νεράκι και γεμίζει μια τσιμεντένια ποτίστρα που πίνουν τα ζώα.
Κάθομαι παίρνω μια ανάσα..πίνω κρύο νεράκι..δροσίζω το πρόσωπό μου και συνεχίζω...
Σε λίγο τέλος τα έλατα..
Έχω φτάσει στα 1500 μ. υψόμετρο..κι από δω κι επάνω το βουνό είναι γυμνό.
Η περιρρέουσα μυρωδιά τώρα εμπλουτίζεται με το έντονο άρωμα του τσαγιού.
Ακούγεται η κραυγή ενός αετού... σηκώνω το βλέμμα μου....όντως ένας αετός κάνει περιστροφικές πτήσεις, ψηλά στον ουρανό...θέλοντας να μου θυμίσει ότι μπήκα στ' απάτητα μέρη του... Το σέβομαι περήφανε αϊτέ μου...ήρθα ν'απολαύσω για λίγο τα μέρη σου..και θα φύγω πάλι.
Έχει αρχίσει πλέον η αντίστροφη πορεία προς τα δυτικά.
Η διαδρομή τώρα είναι πιο επίπεδη...πιο ξεκούραστη..την απολαμβάνω....
Φτάνω στο δρόμο που οδηγεί ψηλά στην κορυφή....
Εδώ που έφτασα..δεν γίνεται να μην ανέβω ακόμα λίγο ν' αγναντέψω όλη την Δυτική Ευρυτανία.
Υπέροχη θέα...θυμήθηκα το τραγούδι του Κώστα Χατζή "όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η Γη με ζωγραφιά".
Αμέτρητες οι Ομορφιές Ευρυτανίας
Κάθισα κάνα δεκάλεπτο να το απολαύσω!
Όλα τα χωριά ..πιάτο.. μπροστά μου...
Ζωντανός χάρτης...να 'χεις μάτια να βλέπεις...
Απέραντο πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις.
Η λίμνη των Κρεμαστών με το υπέροχο γαλάζιο της, ανεβάζει ακόμα περισσότερο την χρωματική ποικιλότητα του τοπίου.
Τα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, μέχρι και θάλασσα φαίνεται...
Συνεχίζω..βαδίζω για κάνα μισάωρο...ακούω κάπου κοντά κουδούνια προβάτων.
Στην επόμενη στροφή, βλέπω μπροστά μου σ' ένα ξέφωτο... ένα αρκετά μεγάλο κοπάδι πρόβατα να το περιτριγυρίζουν τρία τέσσερα μεγάλα τσοπανόσκυλα.
Λίγο πιο πέρα ένα πανέμορφο ασπρόμαυρο άλογο.
Κοντοστάθηκα... τα πάω καλά με τα σκυλιά..αλλά δεν ξέρεις καμιά φορά.....
Κάτω απ'έναν έλατο, μισοξαπλωμένος, πάνω σ' ένα πρόχειρο ξυλοκρέβατο, καθόταν ο τσοπάνης, ο μπάρμπα Αργύρης....
Του φωνάζω:
Εεε...μπάρμπα Αργύρη....
Κοιτάζει γύρω του...
....Δεν με είχε δει ακόμα..
-Ποιός κρέν'...;
-Εγώ, εδώ είμαι..φώναξε τα σκυλιά.....
-Έλα δω, μη σκιάϊσ'ει... Φώναξε τα σκυλιά κοντά του..ξάπλωσαν κι εκείνα στον ίσκιο στον έλατο.
Πήγα κοντά του...
-Καλημέρα μπάρμπα Αργύρη!
-Καλώς τονε...απούθει έρχισει;
-Ανέβηκα βόλτα στο βουνό.
-Γιατί για τσάι...;
-Όχι μπάρμπα Αργύρη, έτσι για βόλτα ανέβηκα...
-Γιατί είσαι ξεζάρκωτος...;
Δεν είχα ξανακούσει τη λέξη.. κατάλαβα ότι λέει για το μπλουζάκι..
-Γιατί κάνει ζέστη.. να δροσιστώ...
-Ελα να πιείς ένα τσιπράκι να πάρεις μιαν ανάσα...
Ένας ωραίος, αγνός άνθρωπος, της παλιάς εποχής.
Κάθισα, πήρα τις ανάσες μου... ήπιαμε μαζί από δυο τσιπουράκια... μου μολόγησε κάποιες σύντομες παλιές ιστοριούλες για τον Κατσαντώνη που είχε κάνει σπίτι του εκείνα τα βουνά... με τον καθηλωτικό περιγραφικό του τρόπο.... Τον χαιρέτησα και συνέχισα την πορεία μου....
Έχω πλέον κατηφόρα μπροστά μου...έχω αυξήσει ταχύτητα..το ελατοδάσος είναι πάλι πυκνό.
Σε λίγο φαίνονται τα πρώτα κεραμίδια του Κερασοχωρίου.
Σε κάνα μισάωρο θα φτάσω... Σταματάω σε μια πέτρινη βρύση κάνα χιλιόμετρο έξω από το χωριό, για το τελευταίο ξεδίψασμα.....
Ανάσες... δρόσισμα στο πρόσωπο και συνέχεια...
Σε λίγο μπαίνω στο χωριό...κατάκοπος μεν αλλά...όταν φτάνεις στα όρια της αντοχής σου και βγαίνεις νικητής..δεν γίνεται να μην νιώθεις ικανοποίηση.
Μια αξέχαστη εμπειρία που πλούτισε το άλμπουμ της ζωής μου.. με απίθανες εικόνες.
Ευχαρίστως όταν μου δοθεί ευκαιρία θα το ξανακάνω.
ΝΑΚΟΣ ΚΟΡΔΟΝΟΥΡΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου