χωριό που είχε ρεύμα από το 1952,ήταν διάσημο για τις οξιές,το χρυσάφι του και τους σκληροτράχηλους τσελιγκάδες του.
Η Ανθούσα είναι χαρακτηρισμένη παραδοσιακός οικισμός και από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε χωριό.
Η Βλαχολεπενίτσα ή Λεπενίτσα (το παλιό όνομα της Ανθούσας) δεν είναι απλά ένας ακόμα ορεινός οικισμός. Να φανταστεί κανείς πως εδώ ψηλά στην Πίνδο, πριν ακόμη έρθουν οι δρόμοι, είχε φτάσει το ηλεκτρικό ρεύμα! Ηδη από το 1952, οι εφευρετικοί κάτοικοι εκμεταλλεύτηκαν τα άφθονα νερά των χειμάρρων της περιοχής, δίνοντας ενέργεια σε μικρές υδρογεννήτριες. Παλαιότερα το χωριό ήταν γνωστό για τους επιδέξιους χρυσοχόους του, μα και για τους σκληροτράχηλους τσελιγκάδες του.
Διαφήμιση
Τώρα πια για τουλάχιστον 8 μήνες τον χρόνο, η ορεινή αυτή κοινότητα ερημώνει και οι κάτοικοι μετακινούνται με τα κοπάδια τους στα χειμαδιά της Θεσσαλίας (κυρίως γύρω από τα Φάρσαλα). Στην είσοδο της Ανθούσας μας υποδέχεται το μικρό μα χαριτωμένο πέτρινο γεφύρι και μετά μια υπέροχη πλακόστρωτη πλατεία με τους παλιούς καφενέδες που το καλοκαίρι εκτελούν χρέη ψησταριάς. Στο κέντρο της πλατείας εντύπωση προκαλεί η ιδιαίτερης αισθητικής λιθόκτιστη βρύση. Δίπλα βρίσκεται η εκκλησία των Αγ. Πάντων με το περίτεχνο σκαλιστό τέμπλο του 1786, ενώ άξια προσοχής είναι η εκκλησία της Αγ. Παρασκευής (1730).
Στην απέναντι από την πλατεία γειτονιά ξεχωρίζει η μεγάλη λιθόδμητη οικία του Παπαστεργίου (κτίσμα του 1877), που έχει ανακηρυχθεί μνημείο της νεότερης ιστορίας.
Εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς και σπάνιας οικολογικής αξίας είναι το πυκνόφυτο δάσος οξιάς που αγκαλιάζει από παντού τα χωριά.
Από την Ανθούσα υπάρχουν πολλές δασικές διαδρομές που θα ενθουσιάσουν τους πεζοπόρους αλλά και τους κατόχους τετρακίνητων οχημάτων. Ενδεικτικά αναφέρουμε την πιο βατή αλλά και δημοφιλή που συνδέει την Ανθούσα με το χωριό Στεφάνι. Το σύνολο της πορείας πραγματοποιείται μέσα στο δάσος οξιάς. Σε αρκετά σημεία υπάρχουν χώροι αναψυχής και πηγές με τρεχούμενο νερό.ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου