{Από το βιβλίο "Το Δέντρο Πέθανε Όρθιο" του 1962, του Χάρη Σακελλαρίου (1923-2007), που ήταν δάσκαλος στην Κρέντη τη δεκαετία του 1950}
.....Στο Καρπενήσι ο επιθεωρητής μου με τοποθέτησε στην Κρέντη... Ξεκινώ. Μαζί μου ήταν και ένας νέος ψηλός, μ' αρενωπή όψη και πυκνό στριμένο μουστάκι. Μου λέει πως είναι ο πρόεδρος του χωριού (Σπ.Τσέτσος).....Στην Κρέντη το βράδυ με φιλοξενεί στο σπίτι του ο παπάς του χωριού, ο πάντα καλόκαρδος και φιλόξενος παπα-Αποστόλης. Μου δίνει κουράγιο. Το πρωί ξεκινώ για το σχολείο. Ψάχνω νάβρω κάποιο ραβδί, για τους σκύλους, που τους ακούω να γαβγίζουν απειλητικά. Η παπαδιά άδικα έψαξε ολόγυρα. Στο τέλος μούδωσε ένα στυλιάρι από κάποιο τσαπί. Τα παιδιά στο σχολείο μόλις με είδαν έτσι αρματωμένο με στυλιάρι, πάγωσαν. Τους εξήγησα πως και γιατί βρέθηκε τούτο το ξύλο στα χέρια μου, τους λέω κάμποσα χωρατά, για να γελάσουν. Με κοιτούν όμως γεμάτα καχυποψία. Κάνουν μάθημα σ' ένα σπιτάκι σκεπασμένο πρόχειρα με τσίγκους, ασοβάτιστο, χωρίς πάτωμα και ταβάνι. Έχει παράθυρα, αλλά δεν έχουν τζάμια. Εχει πορτα, αλλά τη φράζουν μ' ένα μεγάλο κλωνάρι δέντρου.....
Πηγή Ιωάννης Ελατος Μακκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου