Η Γέφυρα της Τέμπλας, στον Αχελώο ή Άσπρο ποταμό, ενώνει το νομό Ευρυτανίας με τον νομό της Αιτωλοακαρνανίας, ένα πετρόχτιστο γεφυρι που το έχτισαν το 1909 Ηπειρώτες με αρχιμάστορα τον Νικόλαο Σουλη.
Χτισμένο στις αρχές του 20ου αιώνα με προδιαγραφές για πολύχρονη χρήση, ανακούφισε τα χωριά της περιοχής, αυτά του Βάλτου της δεξιάς όχθης και εκείνα της Ευρυτανίας από την άλλη πλευρά, επιτρέποντάς τους την επικοινωνία.
Με κίνδυνο της ζωής τους οι κάτοικοι της περιοχής, επιχειρούσαν να περάσουν απέναντι χρησιμοποιώντας πότε σχοινιά, πότε ξύλα και πότε περαταριές, άλλοτε πλωτές και άλλοτε εναέριες.
Κάποτε όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, αφού εκτός της ταλαιπωρίας και του κινδύνου, υπήρξαν δυστυχώς και πνιγμοί ανθρώπων, μαζεύτηκαν αρκετοί 60-70 άντρες, ανέβηκαν στο βουνό και κόψανε ένα τεράστιο έλατο, όσο το πλάτος του ποταμού στο σημείο εκείνο και στήσανε ένα γεροδεμένο ξύλινο γεφύρι, που λόγο του χρώματος του έμεινε γνωστό σαν το πράσινο γεφύρι.
Για αρκετό διάστημα με αυτή την τέμπλα, το μακρύ και σχετικά φαρδύ κορμό, το πρόβλημα λύθηκε.
Από τον κορμό αυτό, δηλαδή την τέμπλα πήρε και την ονομασία «Γέφυρα Τέμπλας».
Το γεφύρι, με ιδιαιτέρα φροντισμένες, όλο πελεκητές τις πέτρες του, καλύπτει το πλάτος του ποταμού με ένα μεγάλο κυκλικό στο σχήμα τόξο 24 μέτρα διάμετρο, ενώ άλλα μικρότερα, τρία από τη μια και πέντε από την άλλη, προνοούν για τις μεγάλες κατεβασιές του Αχελώου, να ανακουφίζουν δηλαδή τότε που τα νερά θα ανεβαίνουν ψιλά στα παραπέτα, που κάποιες φορές θα τα κάλυπταν και εντελώς.
Τούτα τα βοηθητικά όμως τόξα (ένα από την κάθε πλευρά), δεν προφταίνουν να ολοκληρώσουν το σχήμα τους παραμένοντας ψευτοκαμάρες, «ψηλώνουν» αναπάντεχα το μπόι τους, εγκαταλείποντας τη γνώριμη κίνηση του κύκλου.
Από πάνω το κατάστρωμα διάβασης, αρκετά πλέον πλατύ, δεν μπόρεσε ή δεν θέλισε να οριζοντιωθεί πλήρως. Ανέρχεται και από τα δύο άκρα του και μόνο ένα τμήμα του στο κέντρο παραμένει επίπεδο
Φωτο Γρηγορης Φερρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου