.........................................................................
Παραμονές των Χριστουγέννων σφάζαμε το γουρούνι για να προλάβουμε να το ετοιμάσουμε....ελάχιστες οικογένειες δεν είχαν, κάποιοι γέροι ή άκληροι, ή κάποια οικογένεια που τους είχε ψοφήσει..όμως αυτοί μαζεύαν πιο πολύ γιατί τους πήγαιναν σχεδόν όλοι οι συχωριανοί από ένα κομμάτι.....
Όλα κι όλα, αυτές τις μέρες έπρεπε όλοι να φάνε κρέας, ακόμα και οι κάπως τσιγκούνηδες έμπαιναν στο πνεύμα των Χριστουγέννων και δίνανε ένα κομματάκι από το γουρούνι τους σε όσους δεν είχαν...
Εγώ όπως πάντα προτιμούσα τις εξωτερικές δουλειές..... του σπιτιού δεν τις ήθελα, το σχολείο είχε σταματήσει και ήρθε η ώρα που θα πήγαινα στις οικογένειες που δεν είχαν γουρούνι το κρέας που μου έδιναν οι γονείς μου.
Όχι δεν το έκανα βαριεστημένα, απεναντίας μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς παίρνανε σύνταξη και πάντα κάτι μου βάζανε στο χεράκι μου...
Πήγα σε ένα-δύο σπίτια, επέστρεψα και μου δώσανε άλλη παραγγελιά, παίρνω το ται'ί'νι (κομμάτι κρέας) και ξεκινάω τον δρόμο για την παράγκα της τάδε...... ήμουν χαρούμενη γιατί η γριούλα αυτή πάντα όταν της πήγαινα κάτι ήταν απλόχερη στο χαρτζιλίκι της, ακόμα και ένα παγούρι κρύο νερό από την βρύση όταν της πήγαινα αν δεν είχε ψηλά μου έλεγε..... άνοιξε το χέρι σου και μου έβαζε καφέ με ζάχαρη!!!!
Όλα καλά σκεφτόμουνα, σήμερα οικονόμησα, προχωρούσα ευχαριστημένη και ξαφνικά πετάγεται ένα σκυλί και με στρώνει στο κυνήγι....
Επειδή πολλοί χωριανοί όταν έγινε η λίμνη των Κρεμαστών έφυγαν από το χωριό, άφησαν πίσω τους σκύλους και γάτες που γυρίζανε αδέσποτα και πεινασμένα τα σοκάκια...
Και να τώρα που ο Μαλλιάρης (σκύλος) με πήρε στο κυνήγι...έκανα πως θα του ρίξω πέτρα σταματούσε για λίγο και άντε πάλι τα ίδια, ήμουνα μικρή δεν μπορούσα να κάνω μεγάλα βήματα και έφτασε στα δύο μέτρα πίσω μου, για καλή μου τύχη βλέπω μια συκιά ....ευλογημένο δέντρο!!!!..... παίρνω μια πέτρα την ρίχνω πίσω μου τρέχω και ανεβαίνω πάνω στο δέντρο.
Μπορεί να είχα και μια ώρα εκεί πάνω και αυτό το λυσσιασμένο να μην λέει να φύγει, μόλις έκανα πως θα κατέβω άρχιζε το γαύγισμα ....σε μια στιγμή ακούω την μάνα μου να με φωνάζει,είδε που άργησα και όταν έψαχνε κάποιος κάποιον έτσι επικοινωνούσε ακουγότανε σε όλο το χωριό, αντιλαλούσαν οι ρεματιές... ανταποκρίθηκα με ένα ουυυυυυυυυυυ ...αλλά από το φόβο μου μάλλον ήταν άψυχο γιατί η μάνα μου συνέχισε να φωνάζει τ' όνομά μου....
Πάντα ήμουν και είμαι φιλόζωη, όμως εκείνη τη στιγμή αν μπορούσα θα το σκότωνα, αν είχα φόλα θα του την έδινα ευχαρίστως .....η μάνα μου να φωνάζει το σκυλί να είναι από κάτω, άνθρωπος να μην περνάει ....οπότε παίρνω την απόφαση..... η γριά θα φάει λιγότερο κρέας εξ αιτίας του σκύλου.
Ψάχνω να βρω ένα κομματάκι κρέας να του ρίξω να με αφήσει ήσυχη αλλά ήταν μονοκόμματο ...δεν πάει στο καλό του δίνω μια και του το πετάω όσο πιο μακριά μπορούσα....λογικό με την πείνα που είχε να τρέξει στο κρέας....
Τσατισμένη που έχασα το καλό χαρτζιλίκι γυρίζω στο σπίτι, οι συνηθισμένες ερωτήσεις και απαντήσεις,......το έδωσες? το έδωσα, τι σου είπε ? ευχαριστώ και του χρόνου να είστε καλά .....αφού πάνω -κάτω τα ίδια μου έλεγαν όλοι...όλα καλά έτοιμη για άλλη διανομή.....
Οι γονείς μου δεν έμαθαν ποτέ πως το τα'ί'νι δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του και η γριούλα θα έμεινε με το παράπονο και την απορία γιατί την ξεχάσαμε εκείνα τα Χριστούγεννα .....ας όψεται ο Μαλλιάρης !!!!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου