Όταν ήμασταν παιδιά με τον μεγαλύτερο αδελφό μου πάντα ψάχναμε για φωλιές, την εποχή που γεννούσαν τα πουλάκια που μας έχανες που μας έβρισκες πάντα σκαρφαλωμένα πάνω στα δέντρα ....
Όταν τις εντοπίζαμε και βλέπαμε πως είχαν μέσα αυγά, τις παρακολουθούσαμε διακριτικά περιμένοντας πότε θα βγούνε τα πεταρούδια και πριν προλάβουν να πετάξουν τα παίρναμε και τα βάζαμε σε ένα ξύλινο κλουβί που είχαμε στο σπίτι.
Επιστρέφοντας από την περιοχή Χαρκιά που πήγαμε μια μέρα με τον αδελφό μου τις κατσίκες και φτάνοντας στο Νυχταλώνι, βλέπουμε ένα πολύ μικρό πουλάκι να μπαίνει μέσα σε μια πουρναρούλα....
Ήταν πάρα πολύ μικρό και σκέφτηκα πως δεν μπορεί να πετάξει ....άρα εύκολα θα το πιάσουμε.
Κοιτάζω τον αδελφό μου και του κάνω νόημα να πάει από την μια πλευρά κι εγώ από την άλλη μήπως και το πιάσουμε...
Πράγματι πήγε και με ένα ξύλο κούνησα την πουρνάρα....το μικρό πουλάκι βγήκε και πήγε στην διπλανή πουρνάρα .....από πίσω κι εμείς.....
Από πουρνάρα σε πουρνάρα κι από τούφα σε τούφα όλο μας ξεγελούσε και παρ' ότι μια σταλιά... δεν μπορούσαμε να το πιάσουμε όσο κι αν προσπαθούσαμε.
Βάζω τον αδελφό μου να το παρακολουθεί και με αρκετή προσπάθεια κόβω δυο κλάρες φυλίκι, δίνω την μια του αδελφού μου κρατάω την άλλη και του λέω:
-Μόλις το δεις χτύπατο με την κλάρα όχι πολύ δυνατό να ζαλιστεί να το πιάσουμε....
Έτσι και κάναμε αλλά αυτό πετούσε πάντα πλάγια και όχι πάνω από μισό με ένα μέτρο και κρυβότανε στους θάμνους.
Άρχισε το κυνηγητό, να τρέχουμε να το χτυπάμε και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στην περιοχή Βαθλή ....αρκετά μακρυά από το δρόμο που ήμασταν και το καλύτερο? .....χάσαμε και το πουλάκι.
Κουρασμένα και νευριασμένα κατηγορούσαμε το ένα το άλλο για την αποτυχία μας και προσπαθούσαμε κοιτάζοντας τον τόπο να γυρίσουμε στον δρόμο που ήμασταν για να πάμε στο χωριό...
Φτάνοντας στο σπίτι και λέγοντας τι πάθαμε με το πουλάκι, οι γονείς μας γέλασαν και μας λέει ο πατέρας μου:
-Τζάμπα ξεποδαριαστήκατε....ή Τρυποφράχτης ήτανε ή Κουφοπούλι...μπορεί να είναι μια σταλιά.... αλλά είναι παμπόνηρα και δεν μπορεί να τα πιάσει κανείς....
Που να το φανταστούμε ......μας ξεγέλασε το μπόι του!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου