-----------------------------------------
Κάποτε, σ' ένα μικρό χωριό..λειτουργούσε ένας παπάς...ο οποίος..είχε, δεν είχε βγάλει, το Δημοτικό σχολείο.
Τις καθαρευουσιάνικες έννοιες των εκκλησιαστικών βιβλίων, δεν τις κατανοούσε, και βέβαια δεν ήξερε να τις εξηγήσει. Είχε μάθει όμως, να κάνει την λειτουργία..κουτσά στραβά..με δικό του τρόπο..βάζοντας κάποια σημάδια στο Ευαγγέλιο, για να ξέρει, τι να πει, και πότε...
Του παρήγγειλαν κάποτε, από την μητρόπολη..έναν Δεκέμβρη μήνα.. να πάει να λειτουργήσει σε ένα διπλανό χωριό, γιατί ο παπάς τους είχε αρρωστήσει.
Πηγαίνοντας εκεί όμως..δεν είχε πάρει το δικό του Ευαγγέλιο μαζί...
Τώρα...τι κάνουμε?...
Θα ξεκινήσω με ότι θυμάμαι απ'έξω..και βλέπουμε...
Καλά το πήγαινε μέχρι κάποια στιγμή...
Όταν ήρθε η ώρα να πει το Ευαγγέλιο..το άνοιξε..δεν θυμόταν ποιό ήταν, για εκείνη την Κυριακή..και άρχισε να διαβάζει ένα..στην τύχη...
Έπεσε στο Ευαγγέλιο του ασώτου..
...Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· άνθρωπός τις είχε δύο υἱούς. Και είπεν ο νεώτερος αυτών τω πατρί· πάτερ, δός μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας. Και διείλεν αυτοίς τον βίον......
Κάποιος από τους πιστούς που το άκουσε και ήξερε... τον διέκοψε λέγοντάς του..παπά τι μας διαβάζεις? Του ασώτου?..δεν ήρθε ακόμα το τριώδιο... Τον κοιτάζει ο παπάς, και δείχνοντάς του το Ευαγγέλιο..του λέει...
Και τι ήθελες να κάνω..αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο....
------------Νάκος Κορδονούρης------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου