Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Το λαμπόγυαλο-Γραφει η Χαρα Βλαχακη

Το λαμπόγυαλο.
Παραμονές του Αγίου Νικολάου άρχιζαν οι ετοιμασίες για την γιορτή του αδελφού μου...
Η μάνα μου μας έβαζε και μας τα κορίτσια αν και μικρά να κάνουμε κάποιες δουλειές στο σπίτι μιας και είχαμε γιορτή, τότε σχεδόν όλο το χωριό περνούσε από τα σπίτια που είχαν κάποιον που γιόρταζε για τα χρόνια πολλά!
Όπως όλες η γυναίκες του χωριού έτσι και η μάνα μου έφτιαχνε τον παραδοσιακό μπακλαβά ή πετράτο όπως το λέγαμε....τα καρυδότσουφλα πάντα τα πετούσαμε στο δρόμο έξω από το σπίτι με την λογική ότι όσα πόδια πατούσαν επάνω τους τόσα χρόνια θα ζούσε ο εορταζόμενος, τώρα αν κάποιο σπίτι ήταν απόμερα και δεν περνούσαν πολλοί περαστικοί δεν ξέρω αν τα μετέφεραν αλλού.
Εκτός που ξέραμε πάντα ποιος γιόρταζε, τα καρυδότσουφλα μαρτυρούσαν που υπήρχε μπακλαβάς και που κουραμπιές....
Εμάς μας έβαζε και σκουπίζαμε την αυλή, τα σοκάκια γύρω από το σπίτι και άλλες μικροδουλειές......
Από την αριστερή μεριά της αυλής μας είχαμε έναν κήπο περιφραγμένο με συρματόπλεγμα και παλούκια από κέδρο.Από την κάτω μεριά ήταν πιο χοντρά και η κορυφή τους που ήταν πάνω από το σύρμα ήταν πιο λεπτή ......
Αυτές τις άκρες των παλουκιών η μάνα μου τις χρησιμοποιούσε για πολλούς λόγους, ήταν κάτι σαν ....κρεμάστρες, κρεμούσε εκεί από την τριχιά που είχε για την ζαλίγκα της μέχρι το γουρνομπάκρατσο (το δοχείο που μαζεύαμε τα αποφάγια για το γουρούνι).
Παραμονές λοιπόν του Αγίου Νικολάου και κάνοντας τις δουλίτσες που μας έλεγε η μάνα μου προθυμοποιήθηκα να κάνω την πιο επικίνδυνη δουλειά που μπορούσε να κάνει τότε ένα παιδί...να πλύνω τα λαμπόγυαλια.....(τα γυαλιά πού είχαν οι λάμπες πετρελαίου).
Παρά τις αντιρρήσεις της μάνας μου επέμενα ώσπου την ακούω να μου λέει''
-Αν τα σπάσεις θα σε σακατέψω στο ξύλο.....πάντα έκανε αυτό που έλεγε!
Πήρα προσεχτικά τις δυο λάμπες πού είχαμε βγήκα στην αυλή και έβγαλα το πρώτο λαμπόγυαλο....έβαλα την παλάμη μου από την μία του τρύπα που ήταν η βάση του και έριξα μέσα λίγη σκόνη απορρυπαντικού και λίγο νερό, βούλωσα την άλλη μεριά με το άλλο μου χέρι και άρχισα να το κουνάω.
Μετά έβαλα ένα σφουγγαράκι και έβαλα τα δάκτυλά μου μέσα και προσεκτικά το καθάρισα....το ξέβγαλα καλά και πήγα και το πέρασα στο παλούκι να στεγνώσει όπως έκανε και η μάνα μου. Το ίδιο έκανα και με το άλλο .....όλα μια χαρά!!!
Γεμάτη ικανοποίηση για την ....δύσκολη δουλειά που έκανα μπήκα στο σπίτι κοιτάζοντας την μάνα μου που περίμενε πως κάποιο θα έσπασα και ήταν πάντα έτοιμη να βρει ευκαιρία να με χτυπήσει.
-Τους έβγαλες τα μάτια? με ρώτησε..
-Ήθελες?μια χαρά είναι στεγνώνουν στα παλούκια!!!
Σε καμιά ώρα πήγα τεντώθηκα έβγαλα το ένα και το έβαλα στην θέση του και πήγα να πάρω το άλλο..
Πάω να το βγάλω ....τίποτα, το κουνάω λίγο μαλακά τίποτα είχε σφηνώσει ...έλα Χριστέ και Παναγιά το άλλο βγήκε αμέσως αυτό γιατί δεν βγαίνει?
Προσπαθούσα και κούνα-κούνα ...αντάρα το λαμπόγυαλο....κοιτάζω προς την πόρτα του σπιτιού, μαζεύω βιαστικά τα κομμάτια και τρέχοντας προς το μαγαζί τα πέταξα μέσα σε μια πουρνάρα ....
-Μπάρμπα Λάμπρο μου είπε η μάνα μου να μου δώσεις ένα λαμπόγυαλο..
-Τι νούμερο? μου λέει ο μπακάλης....τα έχασα, έχουν νούμερα και τα λαμπόγυαλα? μόνο τα παπούτσια ήξερα πως είχαν...
-Δεν ξέρω δώσε μου ένα και γράψτο....
-Νομίζω αυτό παίρνει , αν δεν κάνει φέρτο να το αλλάξουμε....το τύλιξε με ένα κομμάτι εφημερίδα το πήρα και τρέχοντας πήγα στο σπίτι ...συμπτωματικά έκανε, αυτό θα πει τύχη!
-Την άλλη μέρα γυρίζοντας από το σχολείο με το που μπαίνω μέσα στο σπίτι ακούω την μάνα μου..
-Τα κατάφερες πάλι ...το λαιμό απ΄το λαμπόγυαλο πού είναι ακόμα περασμένο στο παλούκι δεν το είδες να το ξαφανίσεις? .....αν και με πρόδωσε το βρωμοπάλουκο φτηνά την γλίτωσα από τα χέρια της μάνας μου, ανήμερα του Αγίου Νικολάου βλέπετε.......μεγάλη η χάρη Του!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου