Είμαι στου αδελφού μου και κοιτάζω την μάνα μου που παρακολουθεί ένα σήριαλ....είναι αφοσιωμένη και μας μιλάει μόνο στα διαλείμματα....δεν έχει πια έννοιες στο κεφάλι της!
Μπορεί να έχω φάει το ξύλο της αρκούδας, μπορεί να νευρίαζε με το παραμικρό μαζί μου και να με φώναζε πάντα, μπορεί να με έκλεινε έξω για σημαντική ή ασήμαντη αφορμή, μπορεί να είχαμε κόντρα και να διαφωνούσαμε σε όλα, μπορεί, μπορεί, πολλά μπορεί .......αλλά είναι η μάνα μου, η γυναίκα που με έφερε στον κόσμο!
.........Την παρατηρώ τόση ώρα ...κοντεύει τα 85 της!
Αισθάνομαι κάποια συμπόνοια κοιτάζοντας το ρυτιδιασμένο αλλά όχι και πολύ για την ηλικία της πρόσωπο, το κάπως ....μπασμένο με τα χρόνια θα έλεγα σώμα της ...θαυμάζω το μυαλό της γιατί ακόμα τα έχει τετρακόσια...... αλλά και νευριάζω με τον ιδιόρρυθμο χαραχτήρα την γλώσσα και το σκεπτικό της που παραμένουν όπως ήταν!
Νοιώθω την ανάγκη να γράψω κάτι καλό γι αυτήν....
Όχι δεν της κάνω χάρη, δεν είναι του χαραχτήρα μου και το ξέρει πολύ καλά αυτό, ούτε αλλάζει τίποτα στην σχέση γάτας ποντικιού που είχαμε και έχουμε ως τώρα, απλά σκέφτομαι και αναγνωρίζω αυτά που πέρασε, άντεξε και αντέχει μέχρι τώρα!
Μεγάλωσε πέντε παιδιά, μέχρι να αποκόψει (απογαλακτίσει) και να ορθοποδήσει το ένα, γεννούσε το άλλο, ( ας μην πούμε για μένα που έκανα για άλλα πέντε).....πρώτη στο ζαλίγκωμα, στα ζώα, στο θέρισμα, το γνέσιμο, στον αργαλειό αμέτρητα μερόνυχτα ύφαινε για να κάνει τις προίκες τριών κοριτσιών.....άρμεγμα, τυροκόμισμα, κοπάνισμα, σε όλες τις δουλειές του σπιτιού μα και δίπλα στον πατέρα μου, πάντα ακούραστη, δεν της πήγαινε καμιά δουλειά χαμένη!
'Αξια γυναίκα.... αν και δεν τελείωσε το δημοτικό πανέξυπνη και πάντα ετοιμόλογη, ποτέ δεν την είδα να λυγίζει,να είναι αμήχανη,κουρασμένη..... δεν κατάλαβα ποτέ να είναι ευάλωτη σε κάτι...ή δεν ήταν πραγματικά, ή μπορεί και να ήταν αλλά να μην το έδειχνε .......
Της αξίζουν συγχαρητήρια και πολλά ευχαριστώ...... όπως αξίζουν σε όλες αυτές τις μάνες που πέρασαν τόσα και τόσα για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να σταθούν στον άντρα τους, να δημιουργήσουν κάτι από το τίποτα, που πάλεψαν με νύχια και με δόντια κάτω από δύσκολες συνθήκες αντιμετωπίζοντας με θάρρος και χαμόγελο τις όποιες κακουχίες, βάζοντας πάνω από όλα την οικογένειά τους!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου