Ο σεισμός και το...π@δηγμα-Γραφει η Χαρα Βλαχακη

Ο σεισμός και το .....π@δηγμα.
Την εποχή που γινόταν οι σεισμοί και οι κατολισθήσεις στο χωριό μου από τα έργα του Αχελώου, στον κάτω Τριπόταμο επειδή ήταν πιο στέρεο το έδαφος φιλοξενούσαμε άτομα από το πάνω χωριό που υπέστη τεράστιες ζημιές...
Από την κατολίσθηση μπορούσες να βρεις π.χ.μια ελιά δικιά σου, σε ένα ξένο χωράφι ένα χιλιόμετρο μακριά από την αρχική της θέση.
Θυμάμαι μόλις νύχτωνε όλα τα φιλόξενα τουλάχιστον σπίτια (όπως της γιαγιάς μου που ήταν δίπατο και ευρύχωρο) ήταν γεμάτα κόσμο μέχρι να μας μοιράσει το κράτος σκηνές ...
Ήμουν αρκετά μικρή και δεν πολυκαταλάβαινα τι γινόταν ...αν και οι σεισμοί ήταν πολύ συχνοί και αισθητοί σπίτια πέφτανε, χωράφια μετακόμιζαν,εγώ κάπου το έβλεπα σαν χαβαλέ δεν ένιωθα τον κίνδυνο και πιθανόν πολλά παιδάκια σαν κι εμένα ....ίσως γιατί ήμουν πολύ μικρή ,ίσως γιατί κανείς δεν σκέφτηκε ή δεν ήξερε να μας ενημερώσει...πολλά τα ίσως.
Την ημέρα συνήθως ήμασταν έξω και δεν ήταν και τόσο επικίνδυνα ,την νύχτα όμως με το που άρχιζε ο σεισμός πεταγόμασταν από τον ύπνο όλοι έξω χωρίς φως, ξυπόλυτοι και περιμέναμε να σταματήσει να ξαναμπούμε μέσα να κοιμηθούμε και μετά από λίγο πάλι τα ίδια..θυμάμαι και το δικό μας σπίτι να σωριάζεται η μία του πλευρά .... ευτυχώς που είχαμε προλάβει να βγούμε....
Οι μεγαλύτεροι συζητούσαν κι εμείς τα παιδιά προσπαθούσαμε να καταλάβουμε χωρίς να μας εξηγεί κανείς τι ακριβώς συμβαίνει..ούτε καν μας ορμήνευαν τι να κάνουμε,τρέχανε οι μεγάλοι αρπάζοντας τα κουτσούβελα ,τρέχαμε κι εμείς χωρίς να ξέρουμε τον λόγο....
Με τόσα σπίτια που έπεσαν και αν θυμάμαι καλά ,απορώ ακόμα πως δεν θρηνήσαμε θύματα ...μάλλον πως η Παναγία η Ταταρνιώτισσα μας προστάτευε!
Συνήθως κοιμότανε τα γυναικόπαιδα μαζί και οι άντρες αλλού...
Υπήρχαν άτομα που δεν έχαναν το χιούμορ τους ποτέ και πάντα έβρισκαν τον τρόπο να κάνουν τους άλλους να γελάνε.
Ένα πρωί άκουσα τον παρακάτω διάλογο χωρίς τότε να μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσαν και γελούσαν όλοι οι μεγάλοι..
Λέει ένας καλαμπουρτζής''
-Γυναίκα από που έρχεσαι,δεν κοιμόσουν δίπλα μου απόψε?
-Όχι πως σου 'ρθε?
-Ρε γυναίκα είσαι σίγουρη?
-Το 'χασες? εγώ ήμουν με τα παιδιά .....
-Και τότε εγώ ποιόν π@δηξα απόψε?
-Πας καλά?...τι είναι αυτά που λές?
-Δεν ξέρω ...πάντως εγώ απόψε κάποιον π@δηξα....
Όλοι άρχισαν να γελάνε μεταξύ τους κι εγώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί γελάνε,έτσι κι αλλιώς και να ρωτούσα η απάντηση ήταν πάντα η ίδια...
''Μην φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν''
...αργότερα και έχοντας πάντα στο μυαλό μου τις εικόνες και τις όποιες απορίες μου,έλυσα μόνη μου το μυστήριο......
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη