(Το Γεφύρι του Μανώλη στον Αγραφιώτη, μέσα από τη συλλογή δημοτικών τραγουδιών του Καρπενησιώτη Αθαν. Ιατρίδη (1799-1866), μιας μεγάλης πνευματικής φυσιογνωμίας, που τη συλλογή αυτή την είχε εκδόσει σε βιβλίο το 1859. Στο τραγούδι τα 3 γεφύρια, που αναφέρονται είναι της Αλαμάνας, του Τύρναβου και του Μανώλη, για τη γέφυρα Μανώλη, αναφέρει : "Γέφυρα εν Αγραϊδι, τοξοειδής και πελωρία τω ύψει και 6 πόδας ως έγγιστα τω πλάτει η επί του προς ανατολάςαριστερού μέρους αυτής εντοιχισμένη αναγραφή μέχρι τούδε σώζει αμυδρώς τας ακολούθους λέξεις : ΕΚΤΙΣΘΗ ΤΟ 1659, ΟΙ ΚΤΙΤΟΡΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ...ΚΑΙ ΜΑΝΩΛΗΣ....")
Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΓΥΝΗ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΥΤΗΣ ΑΔΕΛΦΩΝ.
Χίλιοι τρακόσιοι μάστοροι κι εξήντα μαθητούδια
καμάραν εστεριώνανε, γεφύρι 'ς την Ελλάδα.
Ολημερίς εκτίζανε, τη νύκτα κρεμνιζέταν.
Πουλάκ' υπήγ' εκάθησεν, επάνω 'ς την καμάρα'
Δεν εκελάηδη σαν πουλί,δεν λάλει σαν αηδόνι
μόνον λαλούσε κι έλεγεν, ανθρώπιν' ομιλία.
-αν δεν στοιχιώσητ' άνθρωπο, καμάρα δεν στεργιώνει.
Να μην στοιχειώσητ' ορφανόν, μη ξένον, μη διαβάτην,
μόνον του πρωτομάστορα, του πρώτου την γυναίκα.
Δύο καλφάδες έστειλε κ' εις την κυρά τους πάγουν.
-Σήκω κυρά μαστόρισσα, σε θέλ' ο μάστοράς μας.
-Πέτ' αν με θέλει για καλό, να στολιστώ να πάγω
πέτ' αν με θέλει για κακό, να έρθω καθώς είμαι.
-Μηδέ καλό μηδέ κακό, μόν' έλα καθώς είσαι.
Εγώ το ξέρ' η άμοιρη, εγώ το ξέρ' η δόλια.
Τρεις αδερφούλες είμασταν, ταις τρεις στοιχειά μας βάλαν.
Τη μια βάλαν στον Τούρναβο, την άλλη στου Μανώλη
΄κι εμένα τη βαριόμοιρη ΄ς τη γυριστή καμάρα.
Καθώς τρέμ' η καρδούλα μου να τρέμει το γεφύρι.
Καθώς τρέχουν τα δάκρυα μου, να πέφτουν οι διαβάται. !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου