Την παρακάτω ιστορία ,δεν την άκουσα ποτέ στο χωριό μου ....για κάποια γεγονότα τα στόματα ήταν πάντα κλειστά.
Πριν λίγο καιρό ήμουν στο σπίτι μιας φίλης και συχωριανής μου και πίναμε καφέ στην βεράντα του σπιτιού της κάπου στα Πατήσια...
Λέγοντας διάφορα την ρώτησα πόσο καιρό έχει να πάει στο χωριό μας (τον Τριπόταμο)..η απάντηση της με παραξένεψε...
-Από την κηδεία της γιαγιάς μου.
-Ποιας γιαγιάς σου? Εγώ δεν θυμάμαι καμιά γιαγιά στο σόι σου.....
Θυμόμουν όλες τις γριούλες και τους γέρους του χωριού μου και η μνήμη μου ήταν και είναι (ακόμα τουλάχιστον) σε καλή κατάσταση,ποια ήταν τέλος πάντων αυτή η γιαγιά και δεν την ήξερα........
Και έτσι άρχισε να μου λέει ποια ήταν η γιαγιά από τον πατέρα της και ποια από την μάνα της ........την ιστορία της γιαγιάς της από τον πατέρα της που ούτε καν είχα ακούσει ποτέ το παραμικρό έχει ενδιαφέρον ,την διασταύρωσα και την γράφω.
Πριν αρκετά χρόνια στο χωριό μου ζούσε μια νέα και όμορφη χήρα με τρία παιδιά....δύσκολες εποχές κι ακόμη δυσκολότερες για μια χήρα με μικρά παιδιά.....
Αυτή λοιπόν η χήρα πήγαινε στο παλαιό μοναστήρι του χωριού και έπλενε τα ρούχα των μοναχών .... με τα λίγα χρήματα η τρόφιμα που της έδιναν προσπαθούσε να θρέψει τα ορφανά της...
Η χήρα ήταν όμορφη και κατά πως λένε ...... μάλλον κόλαζε ακόμα και καλογέρους....έτσι λοιπόν δεν άργησε ένας από του μοναχούς να την ερωτευτεί...
Γυρόφερνε στο χώρο που η γυναίκα έπλενε για ένα της βλέμμα,για μια της κουβέντα και με τον φόβο ότι μπορεί να τον καταλάβουν οι άλλοι μοναχοί...
Το πάλεψε όσο μπορούσε,μα κάθε φορά που την έβλεπε ένιωθε την καρδιά του να χτυπάει περίεργα, καιγόταν από τον πόθο και τις άσεμνες σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό του..... ένιωθε πόσο αδύναμος είναι και πόσο λαχταρούσε αυτή την γυναίκα....
Με το που τελείωνε η χήρα την μπουγάδα και έφευγε , ο καλόγηρος μάταια προσπαθούσε να την βγάλει από το μυαλό του...οι προσευχές δεν ήταν ικανές να τον βοηθήσουν να την ξεχάσει.
Κόντευε να τρελαθεί ,δεν μπορούσε πια να συγκεντρωθεί στα όποια καθήκοντα του μοναστηριού,αλλά παράλληλα είχε και τον φόβο μην γίνουν αντιληπτά τα αισθήματά του γιατί άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα ....
Σκεφτόταν πως έπρεπε να της μιλήσει... ναι αλλά πώς? ήταν τέτοια η κατάσταση που δεν ήξερε τι να κάνει..... και αν αυτή δεν ήθελε? και αν αντιδρούσε ή τον μαρτυρούσε?
Σιγοψηνόταν ο καλόγερος στο πάθος του και περίμενε με λαχτάρα μέχρι να ξανάρθει η χήρα για την συνηθισμένη μπουγάδα...
'Ωσπου δεν άντεξε και μια μέρα άρχισε να της μιλάει κοιτάζοντάς την στα μάτια...η χήρα που μάλλον της άρεσε ο καλόγερος αλλά δεν μπορούσε ούτε να σκεφτεί ότι μπορούσε να γίνει κάτι ...όχι μόνο δεν αντέδρασε αλλά έδειξε πως της άρεσε....
Η αγάπη τους φούντωσε,ο μοναχός μπροστά στον έρωτά του υπέκυψε στον πειρασμό..... πέταξε το ράσο και παντρεύτηκε την αγαπημένη του χήρα,αλλά και αυτή ...ξέχασε τα ορφανά της για να χαρεί τον μεγάλο της έρωτα χωρίς δεσμεύσεις...
Μπροστά στο δικό τους πάθος το ράσο και τα ορφανά ήταν απλά εμπόδια που τα ξεπέρασαν....
Ζήσανε για αρκετά χρόνια στο χωριό και φυσικά είχε πάρει το όνομα του αντρός της (καλόγερου) και γι αυτό δεν ήξερα ότι η συγκεκριμένη.... ήταν γιαγιά της φίλης μου....
Άτιμη καψούρα ,ούτε το ράσο δεν σέβεσαι!!!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου