Πριν από αρκετά χρόνια στο χωριό μου, ένας νέος αγαπούσε μια κοπέλα.
Τώρα θα μου πείτε σιγά το περίεργο...
Ο νέος αυτός λοιπόν,κάθε που βράδιαζε για τα καλά,έφευγε από τον κάτω Τριπόταμο για να πάει να συναντήσει την αγαπημένη του που ήταν από άλλον μαχαλά.
Όταν το έμαθε ο πατέρας του έγινε πυρ και μανία..... άρχισε να κατηγορεί την κοπέλα και να βρίζει τον γιο του για την επιλογή που έκανε..
Ο νέος που ήταν φουλ ερωτευμένος ούτε που άκουγε τι έλεγε ο πατέρας του..κάθε βράδυ το ίδιο βιολί.
Ο πατέρας εξοργίστηκε με την συμπεριφορά του γιου του και έβαλε το μυαλό του να σκεφτεί τι θα μπορούσε να κάνει για να τον αποτρέψει να βλέπει την αγαπημένη του.
Αφού σκέφτηκε αρκετά, νόμισε πως βρήκε την λύση...
Ο δρόμος που πέρναγε για τον μαχαλά της κοπέλας περνούσε από το νεκροταφείο του χωριού μας στην περιοχή Καλανάκια, λίγο πριν το κοιμητήριο υπάρχει ένα μεγάλο ρέμα το γνωστό σε μας Καλανόρεμα, τριγύρω υπάρχει μόνο λόγγος...
Μια καλοκαιρινή νύχτα ο νέος ξεκίνησε ως συνήθως να πάει για το ραντεβουδάκι του, το φεγγάρι φώτιζε λες κ' ήταν μέρα ....φτάνοντας στο Καλανόρεμα, βλέπει να πετιέται από το ρέμα ένα.. φάντασμα....
Χοροπηδούσε, μούγκριζε κι ερχόταν καταπάνω του...
Ο ερωτευμένος νέος για μια στιγμή τα έχασε...αλλά στην σκέψη ότι αν το βάλει στα πόδια και γυρίσει πίσω δεν θα δει την αγαπημένη του πήρε θάρρος......
Σκύβει και αρπάζει ότι πέτρα έβρισκε μπροστά του και άρχισε να τις πετάει σημαδεύοντας το ...φάντασμα...
Οπότε βλέπει ένα άσπρο σεντόνι να προσπαθεί να αποφύγει τις πέτρες και ακούει το ...φάντασμα να του λέει ..
-Κ@@@α..σταμάτα...με σκότωσες ...ο πατέρας σου είμαι....όμως οι πέτρες συνέχιζαν να βρίσκουν τον στόχο τους...πιθανόν να έβγαζε το άχτι του για την τρομάρα που πήρε, ή για την καθυστέρηση που είχε στο ραντεβού του εξ αιτίας του.
...........Ο νέος παντρεύτηκε την κοπελιά που αγαπούσε έστω κι αν δεν την αποδέχτηκαν ποτέ οι δικοί του...
Θυμάμαι όταν έγινε αυτή η ιστορία,μάλιστα κάποιοι χωριανοί είπαν πως η μάνα του νέου φοβούμενη μην πάθει κάτι το παιδί της από τον φόβο του ,τον είχε ενημερώσει για το σχέδιο του πατέρα του... μπορεί ναι, μπορεί και όχι...
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου